اثر تیمول به دو شکل آزاد و آهسته رهش بر ویژگی های تخمیر شکمبه و متابولیت های پلاسما در گوسفند
عنوان مقاله: اثر تیمول به دو شکل آزاد و آهسته رهش بر ویژگی های تخمیر شکمبه و متابولیت های پلاسما در گوسفند
شناسه ملی مقاله: JR_ARGU-3-4_007
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_ARGU-3-4_007
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
زهرا زمانی - دانش آموخته دوره دکتری گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا
داریوش علی پور - دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
حمیدرضا مقیمی - استاد گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سید علیرضا مرتضوی - استاد گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سید مسعود ذوالحواریه - استادیار ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا
خلاصه مقاله:
زهرا زمانی - دانش آموخته دوره دکتری گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا
داریوش علی پور - دانشیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا
حمیدرضا مقیمی - استاد گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سید علیرضا مرتضوی - استاد گروه فارماسیوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
سید مسعود ذوالحواریه - استادیار ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا
این پژوهش بهمنظور مقایسه اثرات تیمول به دو شکل آزاد و آهستهرهش بر ویژگیهای تخمیر شکمبه، پروتئین میکروبی و برخی متابولیتهای پلاسما در گوسفند انجام شد. آزمایش در قالب طرح مربع لاتین ۳´۳ به صورت ادغام شده با استفاده از ۶ راس گوسفند نر فیستوله شده انجام شد. تیمارها عبارت بود از (الف) جیره پایه +۲۵۰ میلیگرم تیمول به شکل آزاد، (ب) جیره پایه +۲۵۰ میلیگرم تیمول به شکل آهستهرهش و (ج) تیمار شاهد (جیره پایه بدون تیمول). هر دوره آزمایش ۱۴ روز و شامل ۱۰ روز سازگاری و ۴ روز نمونهگیری بود. در دوره نمونهگیری، نمونههای مدفوع جمعآوری شد و در روز پایانی هر دوره نیز نمونههای خون و مایع شکمبه در زمانهای مختلف جمعآوری شد. مصرف تیمول به هر دو شکل آزاد و آهستهرهش، ماده خشک مصرفی (به ترتیب ۵/۹۱۷ و ۵/۹۸۵ گرم در روز)، قابلیت هضم پروتئین خام (به ترتیب ۷/۸۲ و ۶/۸۵ درصد) و غلظت گلوکز پلاسما (به ترتیب ۸/۱۱۴ و ۵/۱۰۸ میلیگرم در دسیلیتر) را افزایش داد (۰۵/۰>P). در تیمارهای محتوی تیمول، غلظت اورهی پلاسما، سنتز پروتئین میکروبی و غلظت نیتروژن آمونیاکی در ۵ و ۷ ساعت پس از خوراکدهی کاهش یافت (۰۵/۰>P). تعداد دیپلودینیومها در جیره محتوی تیمول آزاد ۱۰۵×۳۸/۰ بود که از تعداد مربوط به دو تیمار دیگر کمتر بود (۰۵/۰>P). مصرف تیمول میتواند با کاهش تولید نیتروژن آمونیاکی بازده استفاده از پروتئین خوراک را بهبود بخشد و با توجه به افزایش گلوکز پلاسما میتواند اثری مثبت در تامین انرژی دام ایجاد کند.
کلمات کلیدی: آمونیاک, پروتئین میکروبی, تیمول, گلوکز
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1607418/