محمدرضا مهاجر رشتی - لیسانس کشاورزی دانشگاه گیلان،کارمند

رویکرد اقتصادی به فضای سبز از جمله مواردی است که در کشور کمتر مورد توجه قرار گرفته و همین عامل سبب شده توسعه و نگهداری فضای سبز از دید اغلب مسئولین و برنامه ریزان و حتی شهروندان کاربری هزینه بر و فاقد پتانسیلهای درآمدی محسوب شود و انگیزه در راستای توسعه فضای سبز در شهرها علیرغم تدوین افق های مطلوب سرانه فضای سبز مغفول واقع شود. با افزایش جمعیت شهری و گسترش و تعدی لجام گسیخته فضاهای ساخته شده بر فضاهای باز و عمومی شهرها و به ویژه گسترش متراکم سازی و آپارتمان نشینی در فضای شهرها، شاهد کاهش روزافزون فضاهای باز و عمومی در شهرها هستیم و این در حالی است کهبه واسطه ازدحام جمعیت و گسترش توده ساختمانی، نیاز به چنین فضاهایی روز به روز بیش تر احساس می شود. دستیابی به الگوی پایدار مالی برای تامین هزینه های جاری و عمرانی شهر، از مهم ترین عوامل پایداری شهری است که امکان سرمایه گذاری در نظام زیر ساخت توسعه شهر را فراهم می کند. امروزه در بسیاری از شهرهای کشور، نحوه کسب درآمد توسط شهرداری ها به مسئله مهمی تبدیل شده است، زیرا دسترسی شهرداری ها به منابع درآمدی مطلوب و پایدار باعث می شود که شهرداری، نقش فعال تری در محیط شهری ایفا کرده و پاسخگویی مناسبی به رفع نیازهای شهروندان داشته باشد. یکی از مهم ترین دغدغه های مدیران و برنامه ریزان شهر، دستیابی به توسعه پایدار شهری است.

فضای سبز،درآمد،مدیریت شهری،شهرداری