زینب سادات حسینی - گروه فقه و معارف اسلامی، مدرسه عالی فقه و قرآن، مجتمع آموزش عالی خواهران، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، افغانستان.

سفر عبارت است از خارج شدن از محل زندگی به قصد طی کردن مسافت معینی که باعث قصر نماز و افطار روزه می شود.از دیدگاه فقهی حکم سفر بسته به اهدافش : جهاد، کسب علم، سیاحت وتفریح ، تجارت، ارتکاب جرم ومعصیت و..به احکام خمسه تکلیفی تقسیم می شود که هریک احکام مختص به خود را شامل می شود.در زمان حاضر به دلیل حاکمیت فرهنگ لیبرالیسم و رواج آزادی فردی گناهان در همه ی ابعاد زندگی بشر شیوع پیدا کرده حتی بسیاری از سفرها با انگیزه و یا همراه با گناه صورت می گیرند. این امر تبیین مصادیق جدید سفر معصیت را در منابع فقه استدلالی می طلبد که پژوهش حاضر با هدف رفع این نیاز است. سفر حرام دو نوع است:۱ سفرهایی که در اصل حرام هستند مانند سفر زوجه بدون اذن زوج. ۲ سفرهایی که خودش حرام نیست ولی به هدف کار حرامی صورت می گیرد مانند سفر با هدف کمک کردن به ظالم وظلمش. در این نوشتار سعی بر آن است که با روش توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای به مفهوم شناسی و اقسام سفر معصیت از منظر فقه با تاکید بر دیدگاه فقیه معصر آیت الله موسوی جزایری پرداخته شود.

سفر, سفر معصیت, فقه, آیت الله موسوی جزایری