بررسی شاخصهای رشد، عملکرد و کیفیت ذرت دانه ای سیمون تحت تاثیر کاربرد کودهای زیستی، آلی و شیمیایی جهت دستیابی به تولید غذای سالم

امروزه کاربرد کودهای آلی و زیستی در جهت بهینه سازی مصرف کودهای شیمیایی و افزایش کیفیت محصول تولیدی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. به منظور بررسی اثر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی، آلی و شیمیایی بر عملکرد و انباشت نیترات در دانه ذرت سینگل کراس سیمون، آزمایشی به صورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار و دو سال زراعی متوالی ۹۸ - ۱۳۹۷ اجراشد. تیمار مایکوریزا در دو سطح کاربرد و عدم کاربرد عامل اصلی، تیمار ورمی کمپوست در سه سطح صفر، ۶ و ۱۲ تن در هکتار عامل فرعی و تیمار نیتروژن در سه سطح صفر، ۱۵۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتارعامل فرعی فرعی بودند. مطالعه شاخص های رشد نشان داد که، با مصرف مایکوریزا، ۱۲تن ورمی کمپوست و ۳۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار شاخص های سطح برگ، روند تجمع ماده خشک و سرعت اسیمیلاسیون خالص نسبت به بقیه سطوح برتری داشته است. بر پایه نتایج به دست آمده، در بر هم کنش اثر مایکوریزا × ورمی کمپوست ۶ تن × ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن، عملکرد دانه به میزان ۳۶/۱۴ تن در هکتار و میزان انباشت نیترات دانه به ۶۲/۴۶ میلی گرم در کیلوگرم وزن دانه رسید که مطلوب ترین ترکیب کودی بر مبنای هدف تحقیق، استاندارد انباشت نیترات در دانه می باشد.

Keywords:

ذرت , شاخص های رشد , کیفیت , مایکوریزا , نیتروژن و ورمی کمپوست