شیرین دست بندان نژاد - ۱- گروه زراعت، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ۲-گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مجتبی علوی فاضل - ۲-گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
مانی مجدم - ۲-گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
علیرضا شکوه فر - ۲-گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

این پژوهش به منظور برسی اثرات خشکی، مصرف کود شیمایی و زیستی نیتروژن و الگوی کاشت در ذرت ۷۰۴ طی سال-های ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ در شهرستان دهلران انجام شد. آزمایش به صورت کرت های دو بار خورد شده در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارها شامل سه سطح تنش خشکی در کرت های اصلی: آبیاری مطلوب، قطع یک دوره آبیاری در مرحله ۱۲ برگی و مرحله ظهور گل تاجی، سه سطح نیتروژن در کرت های فرعی: ۱۰۰ درصد کود به صورت کود شیمیایی اوره، ۷۰ درصد اوره + ۳۰ درصد ازتو بارور یک، ۴۰ درصد اوره + ۶۰ درصد ازتو بارور یک و سه الگوی کاشت در کرت های فرعی فرعی: یک ردیفه، دو ردیفه و زیگزاگی. نتایج نشان داد که مصرف تلفیقی کود زیستی و شیمیایی نیتروژن با تعدیل اثرات تنش خشکی تاثیر مثبتی بر شاخص سطح برگ، هدایت روزنه، کلرفیل، عملکرد دانه و پروتئین دانه داشتند، به طوری که بیشترین عملکرد دانه با مصرف ۴۰ درصد کود اوره + ۶۰ درصد ازتوبارور یک به وجود آمد (۱۰۸۷۰ کیلوگرم). برهمکنش چهارگانه تیمارها بر هدایت روزنه، ورن هزار دانه، عملکرد دانه در سطح یک درصد معنی دار بود. برهمکنش سه گانه تنش با کود نیتروژن و الگوی کاشت بر سرعت پر شدن دانه، طول دوره پر شدن دانه و سرعت رشد در سطح یک درصد معنی دار گردید. به طور کلی بر اساس نتایج، شرایط مطلوب آبیاری، مصرف۴۰ درصد کود مورد نیاز به صورت اوره + ۶۰ کود ازتوبارور یک و الگوی کاشت زیگزاگی به عنوان بهترین تیمار آزمایشی انتخاب گردید.

قطع ابیاری, الگوی کاشت, کود تلفیقی, ذرت