شهناز طریفی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد کشاورزی اکولوژیک دانشگاه شهید چمران اهواز
اسفندیار فاتح
امیر آینه بند - گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه شهید چمران اهواز

به منظور مطالعه ی پتانسیل تولید و توان رقابتی گیاهان جو و شنبلیله در الگوی کشت مخلوط دانه ای و علوفه ای، تحت تاثیر الگوهای مختلف کاشت و نسبت های مختلف کودی و تراکمی گیاهان جوو شنبلیله، آزمایشی در زمستان ۱۳۹۴ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. فاکتور اول کود نیتروژن در دو سطح (صفر و ۴۰ کیلوگرم در هکتار) و فاکتور دوم الگوهای مختلف کشت مخلوط در هشت سطح ( تک کشتی جو، تک کشتی شنبلیله، نسبت های جایگزینی دو : یک شنبلیله- جو، دو : دو، سه : یک، ،یک : سه، افزایشی ۲۰% افزایش تراکم شنبلیله به جو و کشت مخلوط درهم ) بود. نتایج نشان داد در مرحله گل دهی جو، بیش ترین میزان وزن خشک کل مربوط به تیمار سه (جو) : یک (شنبلیله) با سطح کودی ۴۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن با تولید (۸۴/۱۳۴۵ گرم در مترمربع) و کم ترین میزان وزن خشک مخلوط مربوط به تیمار کشت خالص شنبلیله بدون کود نیتروژن (شاهد) با تولید (۶/۴۸۲ گرم در مترمربع) می باشد. همچنین مشخص که تمامی نسبت های کشت مخلوط میزان ماده خشک بیش تری نسبت به کشت خالص تولید کرده بودند. که این نشان دهنده ی برتری کشت مخلوط نسبت به تک کشتی است. نسبت برابری زمین در تیمار سه (جو) : یک (شنبلیله) بیش تر از تیمارهای دیگر بود ( ۵/۱LER=) که نشان می دهد ۵۰% درصد سطح زمین بیش تری برای سیستم کشت خالص نیاز است تا بتواند محصولی برابر با محصول سیستم مخلوط مذکور تولید نماید

شاخص رقابتی, سرعت رشد محصول, مخلوط, لگوم غله, ماده خشک