لیلا جهانبان - دانشجوی دکتری تخصصی خاکشناسی، گروه خاکشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
ابراهیم پناه پور - استادیار خاکشناسی، گروه خاکشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
علی غلامی - دانشیار خاکشناسی، گروه خاکشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
محمدرضا داوری - مدرس دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
امید لطفی فر - استادیار گروه علوم کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران،ایران

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی بر افزایش کارایی برخی ترکیبات کودی و تعیین بهترین ترکیب کود برای حصول بالاترین عملکرد نخود، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه پیام نور، واحد اراک انجام شد. تیمارهای مورد آزمایش شامل ترکیبات مختلف کود در هفت سطح ۱-کنترل (بدون هیچگونه کود)، ۲-کود حیوانی، ۳-ورمی کمپوست، ۴-کود حیوانی +پودر سنگ فسفر و پتاس، ۵-ورمی کمپوست+پودر سنگ فسفر و پتاس، ۶-کود حیوانی+پودر سنگ فسفر و پتاس+کودهای زیستی شامل کود زیستی آهن و باکتری حل کننده فسفات و ریزوبیوم و ۷- ورمی کمپوست+پودر سنگ فسفر و پتاس+کودهای زیستی بود. صفات اندازه گیری شده عبارت بودند از ارتفاع بوته، تعداد شاخه اولیه و ثانویه، بیوماس کل، وزن صد دانه، عملکرد دانه، میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم کلسیم، منگنز، منیزیم و آهن در گیاه. نتایج نشان داد که اثر نوع کود بر تمامی صفات مورد آزمون معنی دار گردید. بر این اساس بالاترین عملکرد دانه و شاخص های رشدی در دو ترکیب کودی شامل کود حیوانی+پودر سنگ فسفر و پتاس+کودهای زیستی و ورمی کمپوست+پودر سنگ فسفر و پتاس+کودهای زیستی دیده شد. کود زیستی در این دو تیمار با افزایش میزان عناصر ضروری در داخل گیاه، به ترتیب باعث افزایش ۶ و ۷درصدی عملکرد نسبت به تیمار بدون کود زیستی و افزایش ۳۲ و ۳۳ آن نسبت به شاهد بدون کود شدند. پایین ترین میزان عملکرد نیز در شاهد بدون کود دیده شد. بر اساس نتایج استفاده از کودهای زیستی در شرایط استفاده از کودهای آلی سبب بهبود جذب عناصر، رشد و عملکرد نخود گردید.

عملکرد دانه, کود بیولوژیک, نخود و ورمی کمپوست