اسرا صادق زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی
امیر جلیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی

گردو از جمله گیاهانی است که دارای خاصیت آللوپاتیکی (دگر آسیبی) می باشد. دلیل این اثر آللوپاتیکی وجود ماده ای بنام جولگن در پوست سبز گردو، ریشه و برگ های گردو می باشد. جولگن ترکیبی با فرمول شیمیایی ( 5- هیدروکسی 1و 4-نفتوکینون) می باشد. حالت احیا شده جولگن که هیدروجولگن بی ضرر نام دارد در برگ ها، پوست سبز و ریشه گردو موجود استریا، خاصیت سمی ندارد ولی زماتی که هیدروجولگن در معرض هوا یا ترکیبات اکسید کننده قرار گیرد به حالت سمی تبدیل می شود. جوگلن از طریق کاهش فتوسنتز و تنفس و از طریق کاهش محتوی کلروفیل و افزایش استرس اکسیدا تیو و ایجاد تغییراتی در ساختار روزنه ها و آوندهای چوبی اثر ممانعت کنندگی خود را اعمال می کند. اثرات آللوپاتیکی جوگلن بر روی گیاهان عموماً سمی است اما در برخی موارد نیز سودمند است. در این تحقیق که در سال 1388 و در شهرستان ارومیه انجام گرفت، مشاهده شد که نمو دانه رست های سورگوم و ذرت علوفه ای به شدت تحت تأثیر جوگلن و ترکیبات فنولی استخراج شده از برگ گردو ممانعت شدند

دگر آسیبی، جوگلن، دانه رست، سورگوم، ذرت علوفه ای