مهرسا پاریاب - استادیار گروه دندانپزشکی کودکان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران

کنترل میزان ترس و اضطراب کودکان در طی انجام درمانهای دندانپزشکی ، در ارایه درمان با کیفیت توسط دندانپزشک و پایه گذاری سلامت روان و دیدگاه مثبت کودک در بزرگسالی ، بسیار موثر است . یکی ازعوامل تاثیرگذار بر این ترس واضطراب نوع رفتار دندانپزشک در طی ملاقات دندانپزشکی است. هدف ازاین بررسی ، مروری بر مطالعاتی است که در این زمینه انجام شده است تا بتوان از میزان تاثیر آن بر رفتار کودک گزارشی ارایه داد. تمامی مطالعات انجام شده در زمینه ارتباط بین رفتار دندانپزشک با واکنشهای رفتاری ناشی از ترس در کودکان که در مجلات دو دهه اخیر انجمن دندانپزشکان کودکان آمریکا و سایر مجلات منتشر شده اند ، مورد بازبینی قرار گرفتند. دراکثر تحقیقات انجام شده، سعی شده است تا ابعاد مختلف رفتار یک دندانپزشک به صورت جداگانه و همچنین در مجموع مورد بررسی قرار گیرند . درخواست مستقیم از کودک بابت آنچه که از او انتظار می رود ، دادن پاداش ویژه هر یک از رفتارهای مناسب کودک و رویکرد همدلانه و تماسهای فیزیکی مانند دست کشیدن روی سر کودک ، موثرترین روشهای کاهش مشکلات رفتاری هستند. استفاده از روش تقویت مثبت یا همان تشویق و جایزه، بدون استفاده از سایر رویکردها تاثیر معنادار نداشته است. از سوی دیگر، رفتارهایی مانند انکار احساس درد و ناراحتی کودک از سوی دندانپزشک و متقاعد کردن کودک ، همچنین پیدا کردن خطا در رفتار کودک، باعث افزایش مشکلات رفتاری در آنان می گردد. به نظر میرسد که دندانپزشکان با تغییر در نحوه برخورد خود با کودک می توانند د رکنترل واکنشهای او، موفق تر باشند و توصیه می شود که ترکیبی از رویکردها مورد استفاده قرار گیرد.

اضطراب دندانپزشکی، دندانپزشکی کودکان، رفتار، ارتباط