مهدی عامری - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه پیام نور
علی یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی دانشگاه پیام نور

امروزه با گسترش شهر نشینی و مهارجرت افراد به شهرها وضعیت مسکن تحولات بسیاری را پشت سرگذاشته است .هدف از این پژوهش، پرداختن به اخلاق همسایه داری است که از مصداق های اخلاق معاشرت به شمار می رود. توجه به این موضوع بسیار ضروری است، زیرا پس از خانواده که کوچک ترین و اساسی ترین تشکل اجتماعی انسان ها به شمار می آید، همسایگان می توانند با همکاری و معاشرت اخلاقی و عاطفی درست، پاسدار فرهنگ و اصول ارزشی و ضامن استحکام و استواری جامعه خویش باشند. با ساخت آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی افراد بیشتری در محیط های مشخص با هم روابط همسایگی پیدا کرده و ارتباط برقرار کرده اند. طبیعتا هر چه افراد در یک محیط بیشتر باشد به طبع آن روابط اجتماعی بیشتری بین افراد حاضر در آن جا برقرار می شود و در این صورت مشکلاتی از قبیل معاشرت و تعامل سازنده نکردن با همسایگان و مزاحمت های همسایگی و نیز اتفاق می افتد. بنده در این مقاله سعی میکنم به فرهنگ روابط های همسایگی و آپارتمان نشینی در جامعه، چرایی خوب یا بد بودن آن و به چگونگی پیدایش این مشکلات و برطرف کردن آن نیز بپردازم.

شهرنشینی، همسایه، آپارتمان نشینی، شاهرود