حشمت اله سعدی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
محبوبه عطایی - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
فاطمه حبیببی - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کریم نادری مهدیی - دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
فاطمه علی توکلی - دانشجوی دکتری ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

فقدان ارتباط موثر بین ترویج کشاورزی و تحقیقات یکی از موانع اصلی در موفقیت ترویج است. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل عاملهای موثر ارتباط تحقیق و ترویج از دیدگاه کارشناسان و متخصصان این دو حوزه مهم در توسعه کشاورزی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق عبارتند از کارشناسان بخش تحقیقات و ترویج کشاورزی در استان همدان ( N=۲۶۷). از این افراد تعداد ۱۳۵ نفر به صورت تصادفی در دو مرحله انتخاب و نظرات آن ها گردآوری و تحلیل شده است. ابزار اصلی پژوهش عبارت است از پرسشنامه ای محقق ساخته که پایایی آن به وسیله الفای کرونباخ و تتای ترتیبی تائید شده است. برای رسیدن به سازه های اصلی از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. همچنین برای تعین سهم عامل از نرم افزار SmartPLS و برای ارزیابی برازش مدل از نرم افزار اموس بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد فقدان ارتباط پژوهشکران بخش تحقیقات با ترویج کشاورزی در سطح مزرعه به چهار عامل تاکید نهاد ترویج و تحقیقات بر وظیفه گرایی به جای نهادگرایی، ضعف نیازسنجی پژوهشی در ساختار تحقیقات کشاورزی، غرور سازمانی و بی توجهی به نهادهای دیگر به ویژه در بخش تحقیقات و نهایتا ضعف در ارتباط سازمانی خلاصه می شود. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد شده است دو نهاد ترویج و تحقیق بیش از هر چیزی باید به اثربخشی فعالیت ها بیاندشند و نه صرفا انجام وظیفه. دوم این که هر دو نهاد از وجه منفی غرور سازمانی دور باشند تا بتوانند با یکدیگر ارتباط موثر برقرار کنند.

ترویج کشاورزی, تحقیقات کشاورزی, ارتباط سازمانی