علی آقامحمدی - دکتری جامعه شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، جمهوری اسلامی ایران
پروین سوادیان - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشکده علوم انسانی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، جمهوری اسلامی ایران
عاصمه قاسمی - استادیار گروه علوم اجتماعی دانشکده ادبیات، علوم انسانی و اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، جمهوری اسلامی ایران

مطالعه بی نظمی‎ها و آسیب های اجتماعی همراه با علل و انگیزه های پیدایی آن ها و نیز شیوه های پیشگیری و درمان این پدیده ها، به انضمام مطالعه شرایط بیمارگونه اجتماعی است؛ زیرا خاستگاه اصلی آسیب‎ها و کژ رفتاری های اجتماعی را باید در کل حیات اجتماعی و نوع خاص روابط انسانی جستجو کرد. نابسامانی‎های اقتصادی – اجتماعی چون: فقر، تورم، گرانی و دیگر عواملی که باعث محرومیت می شوند، زمینه مساعدی را برای انواع مختلف آسیب های اجتماعی فراهم می آورند. ازاین رو مفهوم آسیب شناسی گستره وسیعی پیدا می کند و از ابعاد ارزشی و کاربردی فراوانی برخوردار می گردد. محله هرندی به‎عنوان یکی از محله های جنوب شهر تهران است که علیرغم پیشینه تاریخی و حتی اقتصادی - اجتماعی طولانی، امروزه به یکی از محلات پرمسئله و پرآسیب شهر تبدیل شده است (پروین و دیگران ۱۳۹۲). به گونه‎ای که از آن می‎توان به‎عنوان یک محله رهاشده یا فروپاشیده اشاره کرد. باوجود مداخلات مقطعی و سطحی که در سطح محله هرندی - عمدتا در سطح فیزیکی و نه اجتماعی- انجام شده است همچنان در این محله آسیب های اجتماعی آشکار و پنهان رخ می دهد. وجود بافت فرسوده و قدیمی، انواع خانواده های نابسامان، درگیری و نزاع و... همه نشان از وضعیت نابسامان و رهاشده این محله شهری دارد. هدف اصلی این پژوهش تبیین آسیب شناختی علل پایداری آسیبهای اجتماعی و اقتصادی محله دروازه غار تهران طی ۱۰ سال منتهی به سال ۱۳۹۸ است. همچنین در این پژوهش به تبیین شرایط تداوم بخش آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی محله دروازه غار تهران، تبیین بافتارهای زمینه‎‎ساز آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی این محله، و تبیین پیامدهای آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی در آن می-پردازیم.

آسیب شناسی اقتصادی-اجتماعی, دروازه غار, محله شهید هرندی, پایداری, محلات