امیر خسروی - استادیار / دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی (ره)
صدیقه طاهرزاده - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه فنی و حرفه ای، تهران،ایران.

هدف: یکی از عوامل کلیدی دخیل در عملکرد سیستم عصب مرکزی نوروتروفین­ها  از جمله BDNF می­باشند که با یائسگی کاهش می­یابند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی BDNF زنان یائسه چاق بود. روش شناسی: در این مطالعه نیمه تجربی ۲۴ زن یائسه ۵۵ - ۴۵ ساله چاق با میانگین وزن ۵±۵/۷۲ شهرستان خرم آباد به دو گروه ۱۲ نفره: ۱- بدون تمرین ۲- تمرین ویبریشن کل بدن، تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن کل بدن این تمرینات را به مدت ۱۲هفته و سه بار در هفته، با فرکانس ۳۰ - ۵۰ هرتز،  با آمپلیتود یک تا دو میلیمتر با اعمال ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ویبریشن، ۵ تا ۱۵ دقیقه تمرین اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند. ۴۸ ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و ۴۸ ساعت پس از اتمام ۱۲هفته برنامه تمرینی؛ نمونه­گیری خونی و شاخص­های تن سنجی اندازه­گیری شد. برای اندازه­گیری میزان BDNF  سرم از روش الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از روش­های آماری تی مستقل و کوواریانس، در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته­ها کاهش معناداری در شاخص­های ترکیب­بدنی مانند درصد چربی بدن (۰۲۳/۰P=)، شاخص توده بدن (۰۱۲/۰P=) و وزن بدن (۰۳۸/۰P=)، همچنین افزایش معنی­داری در سطوح BDNF (۰۲۶/۰P=) سرمی گروه ویبریشن کل بدن نسبت به گروه کنترل را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تمرینات ویبریشن موجب افزایش میزان BDNF سرم زنان یائسه شده و در نتیجه ممکن است منجر به کاهش اثرات منفی یائسگی به ویژه در عملکرد شناختی شود.

ویبریشن, BDNF, یائسگی, زنان, چاقی