فاطمه سخائی - دانشجوی ارشد جغرافیا و برنامه ریری روستایی, دانشکده جغرافیا, دانشگاه ت

وجود شوراهای اسلامی و به دنبال آن دهیاریها - به عنوان بازوی اجرایی برنامههای شوراها و سایر ارکان حکومت در سطح محلی- چشمانداز روشنی از توسعهی روستایی را ترسیم می کند. این نهاد، برنامهریزی متمرکز را منسوخ کرده و به سوی یک برنامه- ی از پایین به بالا و مشارکتی رهنمون می شود. شورا نهادی مردمی است که به مثابهی واسطه و تسهیلگر رابطهی مردم با نهاد دولت عمل می کند. از اینرو، با شناسایی نقاط ضعف و قوت این نهاد، می توان با گسترش فرصت ها و کاهش تهدیدها، دستیابی به توسعهای پایدار را عملی کرد. پژوهش حاضر که به بررسی عملکرد شورای اسلامی روستایی به عنوان نهادی مشارکتی در دهستانسلگی شهرستان نهاوند می پردازد، به دنبال یافتن مهم ترین چالش های پیش روی آن و ارائهی راهحلهایی مناسب برای این چالش ها می باشد. در این راستا از میان 12 روستای دارای شورای اسلامی دهستان، 5 روستا به عنوان جامعهی آماری خانوارهای روستایی انتخاب شده و از درون این روستاها، 85 نفر از سرپرستان خانوار مورد پرسش قرار گرفتهاند. نتایج حاصل از این پژوهش که با استفاده از آزمون کای اسکویر به دست آمده، حاکی از آن است که هر چقدر اعضای شورا از وظایف و اختیاراتشان آگاهی بیشتری داشته باشند و مشارکت روستاییان را در طرحها و پروژههای توسعهای برانگیزند، دارای عملکرد مطلوبتری هستند

شوراهای اسلامی روستایی، دهستان سلگی، آگاهی، مشارکت روستایی