نیلوفر بیگی هرچگانی - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
طیبه شریفی - دانشیار گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران (نویسنده مسئول)
محمد نیکخواه - استادیار گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، شهرکرد، ایران
رضا احمدی - استادیار گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

مقدمه: پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان نوروفیدبک و طرحواره درمانی بر کمال گرایی افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی شاهین شهر اجرا شد. روش کار: پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش آزمایشی( میدانی) بود. جامعه آماری کلیه بیماران اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره تحت نظارت بهزیستی شهرستان شاهین شهر بودند تعداد ۴۵ نفربا نمونه گیری هدفمند و بر اساس نقطه برش پرسشنامه اضطراب اجتماعی جرابک انتخاب و تصادفا در ۲ گروه آزمایش و ۱ گروه گواه (هر کدام ۱۵ نفر) گمارده شدند. یک گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای طرحواره درمانی هفتگی ، گروه دوم آزمایش ۲۵ جلسه ۴۵ دقیقه ای درمان نوروفیدبک (۳ بار در هفته) دریافت کرد. گروه گواه مداخله ای را دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه های اضطراب اجتماعی (جرابک، ۱۹۹۶) و کمال گرایی (هیل و همکاران، ۲۰۰۴) بود که طی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه تکمیل شدند. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج: هردو درمان بر بهبود میانگین نمرات کمال گرایی تاثیر پایدار داشته اند (۰/۰۵ >P). ضریب اتا برای متغیر مذکور ۰/۳۱۶ به دست آمد. هردودرمان بر ابعاد کمال گرایی شامل تمرکز بر اشتباهات، نیاز به تایید، هدفمندی به یک اندازه تاثیر داشتند، روی بعد تلاش برای عالی بودن فقط طرحواره درمانی و روی نظم و سازمان دهی فقط نوروفیدبک موثر بودند. بر ابعاد ادراک فشار از سوی والدین، معیارهای بالا برای دیگران و نشخوار فکری هیچ یک موثر نبودند.نتیجه گیری: هر دو روش درمان و خصوصا طرحواره درمانی برای بهبود کمال گرایی تاثیر پایدار دارند .

درمان نوروفیدبک, طر حواره درمانی, کمال گرایی