ملیحه اسلام پناه - School of Civil Engineering, College of Engineering, University of Tehran
مجتبی صانعی - River and coastal Engineering ,Soil Conservation and Watershed Management Research Institute, Tehran,Iran
سید تقی (امید) نائینی - School of Civil Engineering, College of Engineering, University of Tehran
احسان غنچه - School of Civil Engineering, College of Engineering, University of Tehran

اخیرا سرریزهای کلیدپیانویی در سازه های هیدرولیکی اهمیت خاصی پیداکرده است. در این تحقیق تاثیر تعداد کلید های واحد بر نحوه آبگذری سرریز جانبی کلیدپیانویی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرارگرفته است. ۴۵ آزمایش روی سرریزهای کلیدپیانویی تک، دو، چهار، شش سیکل و سرریز خطی در بارهای آبی نسبی مختلف (۱ و ۸۵/۰ ،۶۵/۰ ،۵/۰ ،۳/۰ H/P =) انجام شد. مقدار دبی ورودی به کانال اصلی به­گونه­ای اعمال شد که جریان در کانال زیربحرانی باشد. شیب فلوم و طول آبگذری سرریزها ثابت در نظر گرفته شده­اند و از سرریز تیپ A استفاده شده است. آزمایش ها در بارهای آبی نسبی مذکور برای تعیین نیمرخ سطح آب و ضریب آبگذری انجام شد. در ابتدای سرریز جانبی ارتفاع آب به­صورت چشمگیری کاهش می­یابد و با افزایش تعداد کلیدواحد میزان این کاهش بیشتر می­شود بطوریکه افت سطح آب در سرریز شش سیکل ۵ درصد بیشتر از تک سیکل است. ضریب آبگذری سرریز با افزایش تعداد کلیدواحد و یکسان بودن طول موثر در تمامی سرریزها، به میزان ۵ تا ۲۱ درصد کاهش می­یابد. در بارهای آبی نسبی آزمایش شده نسبت ضریب آبگذری سرریزهای کلیدپیانویی به سرریز خطی بین ۱۵/۱ تا ۷۵/۱ به دست آمد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که میزان ضریب دبی سرریزهای کلیدپیانویی معمول، بیشتر از ضریب دبی سرریز با جانمایی معکوس است ولی این تفاوت چشمگیر نمی­باشد.

Pianokey weir, number of cycle, discharge coefficient, surface water profile, side weir, سرریز کلیدپیانویی, تعداد سیکل, ضریب آبگذری, پروفیل سطح آب