غلا م عباس شیرالی - Department of Occupational Health, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
عباس محمدی - Environmental Technologies Research Center, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran
عاطفه الیاسی گماری - Department of Occupational Health, School of Health, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran

اهداف: پارامترهای روان شناختی از جمله مهم ترین مولفه ها در تعیین کارآیی شغلی کارکنان در محیط های کاری بوده و می تواند به شدت تحت تاثیر بیماری های همه گیر مانند کووید-۱۹ قرار گیرد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر همه گیری کووید-۱۹ بر بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی کادر درمان در ایران انجام شد. روش کار: این مطالعه ی مورد- شاهدی، در بین پرسنل کادر بهداشت و درمان دو بیمارستان در استان تهران در سال ۱۴۰۰ انجام پذیرفت. کلیه ی کارکنان شاغل در دو بیمارستان به روش سرشماری، وارد مطالعه شدند. تعداد کل افراد مورد مطالعه، ۴۱۲ نفر بود. برای بررسی بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی به ترتیب از پرسش نامه های بار کاری ذهنی NASA-TLX و پرسش نامه ی فرسودگی شغلی ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t-test و Chi-square تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین سن، سابقه ی کار، ساعت کار روزانه و شاخص توده ی بدنی کارکنان مورد مطالعه به ترتیب ۱۱/۴۸ ± ۳۶/۷۰ سال، ۷/۱۳ ± ۱۲/۵۳ سال، ۳/۱۳ ± ۹/۶۴ ساعت و ۴/۷۳ ± ۲۳/۸۹ کیلوگرم بر متر مربع بود. تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد در مقادیر بار کاری ذهنی (۰/۰۱۱ = P) و فرسودگی شغلی (۰/۰۰۱ = P)، وجود داشت. نتیجه گیری: یافته های حاصل از مطالعه ی حاضر نشان داد که شیوع کووید-۱۹ می تواند مقادیر متغیرهای بار کاری ذهنی و فرسودگی شغلی پرسنل بهداشت و درمان را در محیط های درمانی افزایش دهد. بنابراین، انجام اقدامات کنترلی و مداخلات روان شناختی به منظور بهبود سلامت روانی و جسمانی پرسنل و کادر بهداشت و درمان در طی همه گیری کووید-۱۹ کاملا ضروری است.

COVID-۱۹, Mental Workload, Burnout, Healthcare, Pandemic, کووید-۱۹, بار کاری ذهنی, فرسودگی شغلی, پرسنل بیمارستان, همه­ گیری