واکاوی مناسبات ایران و آلمان از ابتدای پهلوی تا پایان جنگ تحمیلی با تکیه بر نظریه موازنه تهدید استفان والت

هر چند که پیشینه مناسبات ایران و آلمان به دوران قاجار باز می گردد،اما در دوره پهلوی اول با وقوع جنگ جهانی دوم و نیاز متقابل اقتصادی دو کشور به یکدیگر،آنان را بیش از پیش به هم نزدیک کرد و در دوره پهلوی دوم وجود تفاهم سیاسی و اقتصادی بین دو دولت در بسیاری از مسائل منطقه ای و جهانی توسعه یافت.بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران،با اشغال سفارت آمریکا در تهران و جنگ تحمیلی عراق علیه ایران مناسبات سیاسی دو کشور را تحت تاثیر قرار داد،اگر چه بر مناسبات اقتصادی طرفین تاثیر چندانی برجای نگذاشت. یافتن پاسخ به این پرسش که مناسبات ایران و آلمان از دوره پهلوی اول تا پایان جنگ تحمیلی با تکیه بر نظریه موازنه تهدید استفان والت هدف اصلی مقاله را شکل می دهد. فرضیه این مقاله با استفاده از روش اسنادی با اتکا به منابع مکتوب کتابخانه ای و با الهام گرفتن از نظریه موازنه تهدید استفان والت بر این پایه استوار است که در دوره سلسله پهلوی روابط نسبتا رو به رشدی را شاهد هستیم، اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی یک رشته موضوعات اختلاف انگیز مانند نقش آلمان در دستیابی عراق به سلاح شیمیایی ،حقوق بشر ،وجود اختلافات بر سر روند صلح خاورمیانه ،برنامه هسته ای ایران،حمایت از بعضی از گروه های تروریستی و نقش منفی آمریکا در مجموع منجر به عدم برقراری روابطی با ثبات میان طرفین گردید.

Keywords:

آلمان , استفان والت , ایران , پهلوی , سلاح شیمیایی