مینا خندان - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

امروزه یکی از چالش های پیش روی مدیریت شهری در حریم شهر تهران، رشد شتابان سکونتگاه های پیرامونی و گستردگی فضایی-کالبدی در این محدوده هاست؛ به طوری که نوعی ناپایداری و پیچیدگی عملکردی را در این پهنه ها پدید آورده که تداوم این روند بر کیفیت زیست پذیری شهری در حریم تاثیرگذار است. بنابراین مدیران و برنامه ریزان شهری می توانند با آسیب شناسی زیست پذیری حریم کلان شهر تهران راهبردی جهت حفظ و صیانت از آن را ارائه نمایند. هدف از این مقاله آسیب شناسی زیست پذیری شهری در حریم کلان شهر تهران است. روش آن توصیفی -تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد. برای تجزیه وتحلیل یافته ها از معادلات ساختاری PLS استفاده شد. در این پژوهش از ۵ مولفه و ۴۶ شاخص استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که کلیه شاخص ها با یکدیگر رابطه معناداری دارند. همچنین شاخص­های اجتماعی – فرهنگی، خدماتی – زیربنایی و محیطی – اکولوژیکی دارای بیشترین اثرات کل و شاخص­­های اقتصادی و مدیریتی دارای کمترین اثرات کل در آسیب شناسی زیست پذیری حریم کلان­شهر تهران را در برمی گیرند. همچنین شاخص­های خدماتی – زیربنایی اجتماعی – فرهنگی و مدیریتی دارای بیشترین عملکرد سازه و شاخص­های اقتصادی و محیطی – اکولوژیکی دارای کمترین عملکرد سازه در آسیب شناسی زیست پذیری حریم کلان­شهر تهران را دارا می­باشند.

آسیب شناسی, زیست پذیری شهری, حریم, تهران