سعید دانش یار - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیت الله بروجردی، لرستان، ایران
زهرا میراخوری - گروه تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی همدان، همدان، ایران
یزدان فروتن - گروه تربیت بدنی، واحد اسدآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

سابقه و هدف: فاکتورهای رونویسی TEEB و E۲F۱ نقش مهمی در متابولیسم ایفا می کنند. در این پژوهش، تاثیر تغذیه پرچرب و تمرین استقامتی تداومی بر بیان ژن های این دو عامل در بافت چربی احشائی موش های سوری، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، ۲۸ سر موش سوری نر (C۵۷BL/۶) در چهار گروه کنترل، غذای پرچرب، تمرین ورزشی و غذای پرچرب - تمرین ورزشی قرار گرفتند. موش های گروه های غذای پرچرب به مدت ۱۲ هفته غذای پرچرب مصرف کردند. موش های گروه های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین استقامتی بر روی نوارگردان قرار گرفتند. موش های گروه تمرین - غذای پرچرب علاوه بر مصرف غذای پرچرب، تحت تمرین ورزشی قرار گرفتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژن های E۲F۱ و TFEB از روش Real Time–PCR استفاده شد. نتایج: ۱) بر اثر تغذیه پرچرب و تمرین ورزشی، میزان بیان ژن TFEB در بافت چربی احشائی افزایش یافت )۰/۰۵>(P. ۲) ترکیب تمرین ورزشی و تغذیه پرچرب، بیان TFEB را افزایش داد )۰/۰۲=(P؛ اما این تاثیر، در قیاس با اثر جداگانه تمرین ورزشی و تغذیه پرچرب بیشتر نبود (۰/۰۵>P). ۳) تغذیه پرچرب، میزان بیان ژن E۲F۱ را افزایش داد )۰/۰۳=(P. ۴) تمرین ورزشی و ترکیب غذای پرچرب و تمرین ورزشی، هیچ کدام افزایش معنی داری در بیان E۲F۱ ایجاد نکردند (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: تمرین استقامتی تداومی، تاثیر مشابهی (و نه متضاد) با تغذیه پرچرب در بیان ژن TFEB دارد. همچنین می توان تصور کرد که این نوع تمرین ورزشی می تواند تاثیر افزایشی تغذیه پرچرب در بیان E۲F۱ را تا حدودی خنثی کند.

High-fat diet, Exercise training, Endurance training, Adipose tissue, TFEB, E۲F۱, تغذیه پرچرب, تمرین ورزشی, تمرین استقامتی, بافت چربی, E۲F۱, TFEB