سمیرا ماهوتچیان اصل - کارشناس ارشد معماری داخلی

بافت ها و مراکز با ارزش تاریخی و فرهنگی شهرهای ایران مملو از بناهای ارزشمندی است که متاسفانه به علت عدم توجه کافی در حال فرسودگی و زوال هستند. شناخت و احیاء خانه به عنوان بخشی از معماری کشورمان ضمن آنکه از وجه اقتصادی و تامین رفاه عمومی واجد اهمیت والایی است ، در عین حال باعث برقراری پیوند ما با مواریث گذشته می گردد. امروزه در میان شیوههای حفظ و بازنمایی بناها و مجموعه های تاریخی ، بهره گیری از طرح باززنده سازی به منظور بازگرداندن آنها به جریان زندگی اجتماعی مردم، بسیار گسترش یافته است . یکی از مهم ترین و اصلی ترین بخش های این کار اعطای کاربری مناسب مبتنی بر اصول باززنده سازی است . هدف اصلی این تحقیق ، تزریق حیات تازه به بنا، انطباق پذیری بنای تاریخی با کاربری جدید، پویایی محیط و جاذب بودن آن است که نظر به نمونه موردی پژوهش ، خانه تاریخی ناصح زاده در تبریز ارائه می گردد. این تحقیق به لحاظ رویکرد پژوهش موردی است که در آن با بهره گیری از روش توصیفی - تحلیلی وضع موجود را بررسی می کند. نتایج بیانگر آن است که تبدیل این خانه به بوتیک هتل ، اقدام ارزشمندی در جهت تامین هویت معنایی به بافت تاریخی به شمار می رود. تناسب روح فضای اقامتی و خانه تاریخی ، ظرفیت های معنایی فضا را بارور ساخته و از سوی دیگر جذابیت فوق العاده ای برای اقامت گردشگران فراهم می آورد.

احیاء، باززنده سازی ، خانه تاریخی ناصح زاده، تغییر کاربری ، بوتیک هتل