بکار گیری معماری سبز در ساختمانهای آموزشی با رویکرد بهبود کارایی انرژی ساختمان(استفاده از انرژیهای تجدید پذیر- به ویژه انرژی خورشیدی)

با توجه به پایان پذیر بودن منابع انرژی تجدید ناپذیر، شناخت و بهکارگیری راهکارهای معماری در راستای سیاستهای توسعه پایدار و سعی در کاهش مصرف انرژی امری ضروری است. طی سالهای اخیر، در کشورهای پیشرفته، تمرکز بر روی بهکارگیری انرژیهای پاک از جمله انرژی خورشیدی، در راستای بهسازی و نوسازی ساختمانهای موجود، از نقطه نظر انرژی، افزایش یافته است. با توجه به اینکه بخش ساختمان بزرگترین مصرف کننده انرژی در ایران میباشد و ساختمانهای آموزشی ۲/۲ مصرف انرژی را در بخش ساختمان به خود اختصاص میدهند، بهسازی و مقاوم سازی ساختمان های آموزشی موجود از طریق به کارگیری انرژی های پاک، پتانسیل قابل توجهی در راستای پایداری و صرفه جویی مصرف انرژی فراهم میآورد. این مقاله به دنبال شناسایی راهکارهای غیرفعالی است که با بهکارگیری آنها در ساختمانهای آموزشی موجود، میتوان کارایی انرژی آنها را بهبود بخشید. در این پژوهش با بررسی اقدامات عملی و نظری انجام شده در زمینه ارتقای کارایی انرژی ساختمانهای آموزشی موجود، نتیجه می گیریم که بهکارگیری استراتژیهایی در پوسته حرارتی ساختمان از جمله: مقاوم سازی دیوارهای خارجی، اصلاح خصوصیات پنجرهها، WWR مناسب، نصب سایبانهای موثر در هر جبهه، اصلاح فرم و متریال بام ساختمان و افزودن فضای الحاقی به بنا، مصرف انرژی ساختمان به میزان چشمگیری کاهش می یابد.

Keywords:

معماری سبز , راهکارهای غیرفعال , ساختمان آموزشی , بهبود کارایی انرژی , کاهشمصرف انرژی