پریسا نامیان - دکترای معماری، مدرس دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
فریده ایلانی - کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری، دانشگاه محقق اردبیلی

سبک زندگی مجموعه عملکردهایی است که انسان آنها را نه تنها در جهت تامین نیازهای جاری و روزمره خود بلکه برای ساختن هویت منحصر به خود در برابر دیگران به کار می گیرد. تغییراتی مانند کاهش تعداد افراد خانواده، افزایش نیاز به حریم شخصی ، تغییر نقش زن در خانواده، تغییر الگوی تعاملات خانوادگی و ... بخشی از الگوهای رفتاری امروز است که منشا پیدایش آنها را می توان در سبک زندگی جستجو کرد. سبک زندگی یکی از مهمترین ابزارهای سنجش برای درک رفتار افراد و به تبع آن مسکن آنها می باشد، که امروزه عرصه ی مطالبات معماران و کاربران از مفهوم مسکن را دستخوش تغییرات گسترده کرده است . مسکن نمایانگر ارزشها، عقاید فرهنگی و اجتماعی جامعه می باشد، مکانی که می تواند نیازها و انتظارات خانواده را برآورده سازد. به منظور برآوردن این نیازهای همه جانبه و کیفیت بخشی به مسکن نیازمند شناخت رفتار ساکنین می باشیم . امروزه شیوه و سبک زندگی ساکنین صرفا اموری ثابت و مبتنی بر عادت نیست و سبک زندگی افراد و نحوه طراحی مسکن آنها در کالبد بیرونی و چیدمان داخلی مسکن در کنش و واکنش هایی همیشگی تاثیری مداوم و مستمر بر یکدیگر دارند. عدم وجود تناسب میان سبک زندگی و معماری مسکن تقابلی همیشگی میان خانه و ساکنین را موجب شده است ، تقابل و کشمکشی که با ورود به عرصه ی رفتار فردی در بروز فردیت ساکنین و فعالیت های خانواده اختلال ایجاد کرده است . این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی به بررسی مولفه های تاثیرگذار در طراحی مسکن معاصر پرداخته است .

سبک زندگی ، خانواده، طراحی معماری ، مسکن معاصر