علی اسمعیل قربانی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
مینا مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
پریسا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

امروزه با توجه به طراحی های صورت گرفته شده و بازخورد نامناسب از طرف مخاطب در طی بررسی های متعدد در طراحی فضاهای مختلف دریافته ایم که در فرآیند طراحی به مواردی که باید برای ایجاد مکان و حس تعلق به مکان صورت بگیرد بی توجهی شده است . حس مکان به معنای ادراک ذهنی افراد از محیط و احساسات موجود در فضا و یا اتفاقاتی که محیط پیرامون در افراد ایجاد می کند، است . انسان همواره در تعامل با محیط است ، بر محیط تاثیر می گذارد که ویژگی های محیط نیز قادرند تسهیل کننده یا بازدارنده رفتارهای او باشند و آن چه نیروی هدایت کننده رفتار انسان است نیازها و انگیزشهای اوست . بنابراین برای خلق فضایی که افراد تمایل به حضور و فعالیت در آن را داشته باشند، باید نیازهای افراد استفاده کننده که شامل نیازهای فیزیولوژیک و نیازهای رفتاری توام با هم است ، از محیط به درستی شناخته شود و پایه و اصول طراحی فضای مذکور قرار گیرد. کلیه عوامل موجود در یک فضا دارای هویت خاص هستند که در شکل گیری مکان نقش بسزایی دارند، بطوریکه جابه جایی یک مکان ممکن نیست . زیرا که تنها وابسته به یک شئ خاص نیست برای مشخص کردن یک مکان حتی تقابل های محیطی هم کفایت می کند.در این پژوهش به چگونگی تبدیل محیط و فضا به یک مکان با توجه به عوامل کالبدی و رفتاری که در افراد موجب ایجاد حس تعلق و وابستگی به مکان را از طریق مولفه های لازم القاء کند پرداخته می شود.

حس مکان، حس تعلق ، روح مکان، عوامل کالبدی .