سارا آقائی جشوقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری گرایش معماری
مریم السادات هاشمی - کارشناس علوم تربیتی

مفهوم پایداری در دهه ۱۹۷۰ میلادی ، نتیجه ی آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهم ترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. امروزه به نظر می رسد که توسعه پایدار و مفاهیم آن به خوبی با اهداف و مقاصد معماری می تواند به عنوان عاملی موثر جهت رسیدن به اهداف پایداری مطرح شود. در سالهای اخیر بیانیه ها و مقالات بی شماری در زمینه اصول معماری توسط محققان مختلف در سراسر دنیا مطرح شده است . معماری پایدار می تواند در کیفیت محصول نهایی تاثیرگذار باشد و فرآیندی که ماندنی باشد را تشخیص دهد. آنچه در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته است ، رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل کالبد محط ی زندگی و متعاقبا سلامت روان افراد است . هدف پژوهش حاضر بررسی آن است که آیا کالبد محیط زندگی بر انسان و سلامت روان او تاثیرگذار است ؟ رابطه معماری پایدار و سلامت روان افراد چیست ؟ تلاش این پژوهش بر آن است که به این پرسش ها، پاسخ مثبت داده و به معماری به عنوان معلولی از وضعیت سلامت روان جامعه بنگرد. همچنین این نوشتار سعی بر آن دارد تا انرژی های نو را به عنوان راهی برای رسیدن به معماری پایدار معرفی نماید.پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و به روش مطالعه کتابخانه ای و با بررسی کتب و مقالات موجود در زمینه -های روانشناسی محیط ، معماری پایدار، سلامت روان و ویژگی های کالبدی محیط زندگی انجام گرفته است .

کالبد محیط زندگی ، سلامت روان، معماری پایدار، توسعه پایدار، روانشناسی محیط ، انرژی های نو