سارا مرادبیگی - عضو هیئت علمی گروه معماری، دانشکده معماری، واحد ای لام، دانشگاه آزاد اسلامی، ا یلا م، ا یران
حسین اردلانی - عضو هیئت علمی گروه فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

در اغلب تحقیقاتی که در پیرامون نشانه های منظر سکونتگاهی روستا صورت گرفته مولفه های صیرورت در خانه های عشایری و قابلیت انطباق با محیط ارگانیک اطراف خود مبهم بوده و به آن پرداخته نشده است . در مقاله حاضر سعی شده است با استفاده از رویکرد نشانه شناسی به بررسی استحاله های نشانه ای منظر سکونتگاهی این عشایر در سیاه چادرها و همچنین مسکن روستایی آنها و نشانه های صیرورت همچون انعطاف پذیری و تطبیق پذیری با محیط ارگانیک خود با تمرکز بر معماری فولدینگ پرداخته شود. فرض بر این است همانطور که در زندگی عشایری صیرورت وجود دارد در تقسیم بندی فضاهای داخلی چادرها و اقامت گاه های آن ها نیز انعطاف پذیری و تطبیق پذیری که از نشانه های صیرورت است نیز وجود دارد . عشایر ساکن در روستای گدمه استان ایلام به عنوان نمونه موردی ، در طول سال چهار الی پنج ماه بسته به میزان بارندگی ، به صورت ییلاق در کوههای نزدیک روستای خود به نام "بانکول" در منطقه ای مشخص و شناسنامه دار چادر برپا می کنند. در این مقاله زندگی عشایری همانند متنی انگاشته شده است که از لایه های مختلفی تشکیل شده و با بررسی رویکردهای نشانه شناسی ، به تحلیل چگونگی صیرورت در روستای گدمه استان ایلام پرداخته شده است . برای این منظور از رویکرد نشانه شناسی معماری امبرتواکو و با تکیه بر مطالعات میدانی ، به صورت ترکیبی از روش "کیفی و کمی " مبتنی بر توصیف و تحلیل است و تحلیل ها براساس منابع کتابخانه ای و پژوهش های میدانی و مشاهده مستقیم در قرارگاه های عشایری صورت گرفته است . در نهایت با بررسی مولفه های صیرورت همچون سیالیت در زندگی و مسکن عشایری ، به انطباق پذیری و منعطف بودن فضاها با تمرکز بر معماری فولدینگ پرداخته شده است .

قرارگاه عشایری ، نشانه شناسی ، معماری فولدینگ ، صیرورت ، روستای گدمه