محمد کاظم پور تیمورلوئی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی،دانشگاه علامه طباطبایی تهران،ایران

حکمرانی بر خلاف دولت مجموعه ای از بازیگران را که در تصمیم گیری و تصمیم گیری سهیم هستند را در بر می گیرد. این به رابطه بین جامعه مدنی ، بخش خصوصی و دولت - فرآیندها و ساختارهای ناشی از این رابطه اشاره دارد. با توجه به چالش های عظیم که امروزه به ویژه شهرهای کشورهای در حال توسعه با آن مواجه هستند، اعتقاد بر این است که حکمرانی شهری سالم کلید این مشکلات است . این بسیار مهم است که شهرها چگونه اداره می شوند - چه کسی در فرآیند تصمیم گیری دخیل است و این فرآیند چگونه عمل می کند. مدلهای مختلف جهانی و منطقه ای برای حکمرانی خوب شهری تعریف شده است در پژوهش حاضر مدل برنامه اسکان بشر ملل متحد انتخاب شده است هدف پژوهش تشریح اصول و شاخص های حکمرانی شهری خوب وشناسایی بازیگران است .در این پژوهش هفت اصل و ۲۴ شاخص حکمرانی شهری با استفاده از روش توصیفی تحلیلی است نشان داده شده است . تاکید بر حاکمیت شهری را می توان با این واقعیت توضیح داد که توسعه شهری در محیط های پیچیده ای صورت می گیرد که در آن ذینفعان مختلف از سازمان ها و حوزه های مختلف مانند بازیگران دولتی ، بازیگران خصوصی ، سازمان های غیردولتی و شهروندان در آن قرار دارند. در حالی که نقش دولت ایجاد یک محیط شهری مساعد سیاسی و قانونی است ، بخش خصوصی از طریق ایجاد اشتغال و درآمد به خلق ثروت می پردازد. از سوی دیگر، جامعه مدنی متشکل از گروههای ذینفع مختلف ، تعامل و گفت وگوی سیاسی و اجتماعی را در محیط شهری تسهیل می کند. روحیه حکمرانی خوب شهری نیازمند تعامل و مشارکت سازنده و هدفمند سه بخش دولت ، جامعه مدنی و بخش خصوصی است .

حکمرانی شهری ، بازیگران ، اصول، شاخص ها،برنامه اسکان بشر ملل متحد