بابک عبازاده - استادیار، گروه مهندسی مکانیک دانشگاه بناب
مهسا قربانی درخشی - پژوهشگر، گروه مهندسی عمران دانشگاه بناب
جمال دباغ یاریشاه - استادیار، گروه مهندسی مکانیک دا نشگاه بناب

دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی کشور و یکی از مهم ترین دریاچه های آب شور دنیا در طی دو دهه اخیر با کاهش قابل ملاحظه تراز، سطح و حجم خود مواجه گردیده است . گرچه تداوم دوره های خشکسالی از جمله مهم ترین عوامل موثر بر بروز شرایط کنونی دریاچه بوده است ، اما برداشت بی رویه و بیش از هفتاد درصدی از منابع آب تجدیدپذیر حوضه به ویژه توسط بخش کشاورزی چنین وضعیتی را برای دریاچه رقم زده است . بر اساس شواهد موجود و تجارب تلخ دریاچه های مشابه در سطح دنیا، تداوم وضعیت موجود، بروز خطرات جدی بویژه گرد و غبارهای نمکی و بیابان زایی را بیش از پیش تایید می نماید لذا هرگونه اقدامی برای تثبیت شرایط کنونی دریاچه و اقدام برای احیای آن بسیار ضروری بوده و هر گونه تعلل دیگر در این زمینه می تواند تبعات جبران ناپذیری را در پی داشته باشد. در این مقاله ضمن مطالعه وضعیت کنونی این دریاچه به ارائه راهکارهایی کوتاه مدت و بلند مدت برای برون رفت از این معضل پرداخته شده است .

دریاچه ارومیه ، خشکسالی کشاورزی ، بیابان زایی ، گرد و غبار نمکی