علی محمودی عالمی - دکتری تاریخ هنر و مدیرگروه طراحی پارچه و لباس، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک نوشهر، مازندران، ایران
الناز فولادی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس، دانشگاه غیرانتفاعی مارلیک نوشهر، مازندران، ایران

پوشاک یکی از مهمترین نشانههای هویت فردی و اجتماعی میباشد. پژوهش حاضر به تحلیل و بررسی تحول پوشاکزنان در جامعه ایران در دوران قاجار و سپس مقایسه آن با دوران جدید میپردازد و در جستجوی پاسخ به این پرسشاست که چه تفاوتی میان لباس بیرونی زنان در دوران قاجار با دوران جدید وجود دارد. تحقیق به روش تاریخی سیر وتطور لباس زنان در دوره قاجار و دوران جدید مورد بررسی و مقایسه قرار میگیرد . روش جمع آوری اطلاعات و مطالب وعکسها به صورت کتابخانه ای )اسنادی( میباشد. نتایج پژوهش نشان میدهد وضعیت پوشاک زنان در ابتدای دورهقاجاریه تماما برگرفته از فرهنگ و عقاید ایرانی بود و در این دوره وضعیت پوشاک زنان بی تغییر ماند اما در دورهناصرالدین شاه به واسطه رفت و آمدهای بیشتر از جانب فرنگی ها و هم چنین سفر شاه به فرنگ و جلب توجه خانمهایدرباری به وضع ظاهری پوشش خانمهای فرنگی و تقلید از الگوهای خارجی بیشتر شد و موجب دوخت لباسی شد کهبخشی از آن اروپایی و بخشی دیگر آن سنتی بود. وجه تمایز دوران جدید با دوران قاجار در تمایزات اجتماعی در استفادهاز انواع لباسها از جمله انواع بالاپوشها، سرپوشها، پایجامهها و پایپوشها میباشد. در دوران جدید انواع پوشاک دردسترس تمامی زنان با طبقات اجتماعی مختلف وجود دارد. همچنین انواع جدیدی از پوشاک تحت تاثیر فرهنگ غربیرواج یافته است که در گذشته وجود نداشته است. بنابراین پیشنهاد میگردد تا با حفظ و ارتقای طرحها و لباسهایایرانی اسلامی بار دیگر از تحولات گسترده و تهاجم فرهنگ غرب در این حوزه اقدام گردد.

لباس، زنان، قاجار، دوران جدید