کسری حقیقیان - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه, گروه مهندسی عمران, دانشکده فنی, دانشگاه گیلان, رشت
علی صدرممتازی - پروفسور گروه مهندسی عمران, دانشکده فنی, دانشگاه گیلان, رشت
رضا کهنی خشکبیجاری - فارق التحصیل دکترای سازه, گروه مهندسی عمران, دانشکده فنی, دانشگاه گیلان, رشت

بتن و ملات ژئوپلیمری با توجه به مزایای ب سیار از جمله کاهش اثرات مخرب زیست محیطی نا شی از فرآیند تولید سیمان و همچنین خواص مطلوب مکانیکی و دوامی ، در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است . در پایان نامه حاضر اثر حضور نانوسیلیس و متاکائولین بر مشخصات مکانیکی ، حرارتی و جذب آب نمونه های ساخته شده از ملات ژئوپلیمری مورد بررسی آزمای شگاهی قرار گرفته ا ست . برای این منظور آزمایش های مختلف از جمله ، مقاومت فشاری ، مقاومت ک ش شی (کشش مستقیم ) و مقاومت خمشی انجام شده است ، همچنین با هدف بررسی اثر حرارت بر مقاومت فشاری نمونه های آزمایشگاهی ، تمامی نمونه ها پس از قرارگیری در معرض دماهای ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰ و ۶۰۰ درجه تحت آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفته و نتایج ثبت شده است . آزمایش جذب آب به عنوان معیاری برای سنجش دوام ملات ژئوپلیمری حاوی نانوسیلیس و متاکائولن ، انجام شده است . ۱۴ طرح مختلف از ملات زئوپلیمری بر پایه سرباره ساخته شده ا ست . نانو سیلیس با در صدهای وزنی ۱،۲،۳،۴،۵ و ۶ در صد با سرباره جایگزین شده ا ست همچنین در نیمی از طرحها ۱۰% وزن سرباره با متاکائولن جایگزین شده ا ست . بررسی نتایج نشان می دهد ا ستفاده از نانو سیلیس باعث شده مقاومت قشاری ۲۸ روزه به طور متوسط ۱,۱۷% و ۴,۱۴% به ترتیب برای طرخهای فاقد متاکائولن و حاوی متاکئولن نسبت به نمونه شاهد افزایش یابد. حضور متاکائولن باعث بهبود مقاومت کششی شده ا ست اما میزان این تاثیر آن در مقای سه با مقاومت خمشی کمتر است . بررسی نتایج نشان می دهد تحت اثر حرارت ۶۰۰ درجه سانتی گراد طرح شاهد (فاقد متاکائولن ) %۸,۸۶ مقاومت فشاری خود را از دست داده است ، این مقدار برای طرح با جایگزینی ۱۰ % متاکائولن ۵,۸۲% بدست آمده است . برر سی تصاویر حا صل از میکرو سکوپ الکترونیکی نمونه قرار گرفته تحت دمای بالا نشان داده ا ست که روند ژئوپلیمریزا سیون در دماهای بالا و پس از آزادسازی عناصر غیرفعال موجود در ترکیبات سرباره و متاکائولن ادامه دارد. که با حضور نانوسیلیس موجود در ترکیب ، باعث ادامه روند شده اند.

ملات ژئوپلیمری ، نانوسیلیس ، متاکائولن ، مقاومت حرارتی ، SEM