محمدرضا عمده غیاثی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
آرش ثقفی اصل - استادیار گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

برنامه ریزی حمل و نقل به مفهوم وسیع ، سیستم حمل و نقلی است که بتواند حرکت انسان و کالا را با ایمنی کافی و به طور اقتصادی فراهم سازد، به علاوه سفرها باید راحت و ساده باشند. این روش دینامیکی است ، بدین مفهوم که باید نسبت به تغییرات زمانی کاربری زمین ، شرایط اقتصادی و الگوهای سفر، قادر به نشان دادن عکس العمل باشد. پروژه های مربوط به آرامسازی در نقاط مختلف دنیا برای اهداف مختلف انجام میشود. هدف اصلی آرامسازی افزایش سطح ایمنی ، کاهش تعداد و شدت تصادفات در معابر شهری است . علاوه بر کاهش تعداد و شدت تصادفات، روش های مختلف آرامسازی اهداف دیگری از جمله کاهش میزان تخلفات، افزایش ایمنی عابران و دوچرخه سواران، ایجاد رفتار صحیح در رانندگان، کاهش سرعت وسایل نقلیه ، کاهش تداخل و برخورد میان استفاده کنندگان از معابر، کاهش تقاضا و. . . را نیز دنبال میکنند. این پژوهش با هدف اصلی بررسی اثر متقابل سیستم حمل و نقل شهری و نظام کاربری زمین نمونه موردی : رشدیه تبریز و به روش توصیفی -تحلیلی با رویکرد کمی ابتدا به بررسی ارتباط متقابل نظام کاربری زمین و ترافیک تولیدی سپس به تبیین مفهوم آرامسازی ترافیک پرداخته است . در ادامه بر اساس روش شناسی ارائه شده، به تجزیه و تحلیل داده های پژوهش پرداخته شده است . در نهایت پیشنهاداتی در رابطه با موضوع پژوهش ارائه شده است .

ترافیک ، نظام کاربری زمین ، آرامسازی ترافیک ، رشدیه تبریز