ارزیابی و بهینه یابی فرم شهری در راستای بهبود شرایط حرارتی ، مطالعه موردی : منطقه ۸ اصفهان

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 232

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICACU02_2240

تاریخ نمایه سازی: 13 اسفند 1401

Abstract:

شهرنشینی و رشد شهرها پیامدهای مخرب بسیاری را بر محیط زیست اطراف خود بر جای گذاشته است که یکی از این پیامدها، افزایش دمای محیط های شهری نسبت به مناطق روستایی و بکر اطراف خود می باشد. عوامل مختلفی در ایجاد این شرایط متفاوت حرارتی در شهرها دخیل می باشند که در این میان، فرم کالبدی شهرها نقش بسزایی را ایفا می کند. مولفه های کالبدی همچون ارتفاع، سطح اشغال ساختمانی ، الگوی دانه بندی ساختمانها و همچنین جهت گیری معابر، تاثیر قابل توجهی بر شرایط حرارتی شهرها ایفا می کنند؛ لذا بررسی و ارزیابی ویژگی های کالبدی شهرها با رویکرد بهبود شرایط حرارتی ، ضرورت می یابد. شهر اصفهان یکی از کلانشهرهای ایران می باشد که در اقلیم گرم و خشک واقع است و بطور طبیعی در فصول گرم سال، شرایط حرارتی نامناسبی را تجربه می کند و از طرفی نیز طی دهه های اخیر دچار تغییرات کالبدی فراوانی شده است و این شهر از جهات مختلف گسترش یافته است و این عامل نیز موجب گرمتر شدن دمای هوای آن نسبت به سالهای گذشته شده است . دغدغه ی اصلی این پژوهش ، بررسی مولفه های فرم شهری در مقیاس واحد همسایگی می باشد تا در نهایت با استفاده از ابزارهای بهینه یابی ، الگوی بهینه ای پیشنهاد شود که در آن شرایط دمای محیط شهری به محدوده آسایش حرارتی نزدیک تر شود. در این پژوهش ابتدا با استفاده از نرم افزار راینو و پلاگین گرسهاپر، مولفه های کالبدی در قالب الگوریتم مولد فرم از طریق قوانین و دستور زبانهای شکلی ایجاد شدهاند و سپس فرم بهینه با استفاده از الگوریتم ژنتیک با در نظر گرفتن دو فاکتور میزان تابش دریافتی خورشید۲ و ضریب دید به آسمان۳ ارائه شده است . در نهایت نیز آنالیز سایه اندازی و شاخص UTCI۴ برای فرم بهینه ی پیشنهادی و وضع موجود سایت شبیه سازی شده و نتایج حاصل از آن مورد بررسی قرار گرفته است . نمونه ی مورد مطالعه این پژوهش ، شهرک نیروی هوایی واقع در منطقه ۸ شهر اصفهان به دلیل نیاز به طرح پیشنهادی و فرسودگی بالای ساختمانها و همچنین امکان مداخله ی بالا انتخاب شده است و نتایج حاصل نشان داد که الگوهای کالبدی پیشنهادی ، همزمان موجب کاهش میزان تابش های خورشیدی بر روی معابر و افزایش میزان دید به آسمان در فضای شهری محدودهی مورد مطالعه شدهاند و با توجه به شاخص UTCI دمای هوای محدوده در الگوی بهینه به میزان ۵۶.۱ درجه سانتی گراد کاهش یافته و به محدوده آسایش حرارتی نزدیک تر شده است .

Authors

عباسعلی دشتی

کارشناسی ارشد طراحی شهری، د انشگاه هنر اصفهان

شیما روشن ضمیر

استادیار طراحی شهری، دانشگاه هنر اصفهان