ساماندهی بافت های فرسوده در توسعه پایدار شهر

توسعه پایدار از جمله مفاهیمی است که چند دهه ای است با توجه به تاثیرات منفی و گاه جبران ناپذیر طرح های توسعه ،در مجامع جهانی مورد توجه جدی قرار گرفته است . در این میان شهر تهران با داشتن پیشینه تاریخی کهن و دارا بودن ارزشهای مذهبی و فرهنگی ، محیطی و گردشگری از آن دسته از شهرهایی است . که نمی توان بی اعتنا از کنار فرسودگی بخش های مرکزی و میانی با وسعتی حدود ۵۳۶ هکتار و محجور ماندن فضاها و مجموعه های ارزشمند آن گذشت . در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی و پژوهشی -کتابخانه ای با طرح پرسشنامه با هدف شناسایی شاخص های توسعه پایدار شهری و بررسی میزان تطبیق طرح بهسازی و بازسازی بافت های فرسوده محلات شهر تهران واقع شده است ، به نتایجی دست یافته ایم که در درجه اول توجه به عنصر مشارکت به عنوان یکی از ابزارهای مهم در ساماندهی بافت فرسوده در جهت توسعه پایدار از ضروریت های اساسی می باشد.با تحلیل پرسشنامه و تحلیل شاخص ها با استفاده از نرم افزارهای اکسل واکسپرت چویس مهمترین راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار در بافت فرسوده شهر تهران شامل موارد ذیل شد:برنامه ریزی ها مشارکتی ، عدالت اجتماعی و آموزش به ساکنان در جهت ارتقای سطح اجتماعی ، توجه به ویژگی های اقتصادی - اجتماعی ساکنان در برنامه ریزی ها، اشتغال زایی درجهت رفع بیکاری ساکنان محله ، حس اعتماد و همکاری بین مردم و مسئولان شهری ، نگرش جامع به طرح نوسازی و بهسازی ، توجه به خط آسمان بافت ، ساخت و سازهای جدید باید بخشی از تداوم سنت های شهر و محیط های شهری ، توجه به سلسله مراتب فضاها و دسترسی ها، توجه به امنیت عناصر باز شهری . توجه به موارد ذکر شده می تواند ساماندهی بافت فرسوده ی محله های شهر تهران را در راستای توسعه پایدار سوق دهد.

Keywords:

شاخص پایداری , محلات فرسوده , شهر پایدار , مشارکت مردمی , تهران