تقابل کانتی- هگلی در نقد و نظریه های داستان و رمان در ایران (۱۳۱۲- ۱۳۴۸)
عنوان مقاله: تقابل کانتی- هگلی در نقد و نظریه های داستان و رمان در ایران (۱۳۱۲- ۱۳۴۸)
شناسه ملی مقاله: JR_NAQD-1-2_002
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_NAQD-1-2_002
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
فرامرز خجسته - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
مصطفی صدیقی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
یاسر فراشاهی نژاد - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
خلاصه مقاله:
فرامرز خجسته - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
مصطفی صدیقی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
یاسر فراشاهی نژاد - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
غالب نشریه های بین سال های نخستین دهه بیست تا سال های پایانی دهه چهل، به نوعی به حزب توده ایران و جریان چپ وابسته است. بنابراین نظرات نویسندگان این مقالات، از راه زیباشناسی مارکسیستی با زیباشناسی هگل در ارتباط است که مفهوم و فکر فلسفی را برتر از فرم هنری و غایت هنر را حرکت به سمت فلسفه و تولید فکر میداند. در ایران نیز منتقدانی چون فاطمه سیاح، طبری، و غیره، رمان را تنها در قالب رئالیسم متعهد پذیرفتهاند. از سال های نخستین دهه چهل، منتقدانی چون ابوالحسن نجفی و هوشنگ گلشیری برای نخستینبار فرم هنری و تکنیک رماننویسی را در اولویت قرار دادند. در این پژوهش آرای منتقدانی چون فاطمه سیاح، احسان طبری، ابوالحسن نجفی و هوشنگ گلشیری، بر اساس نظریات کانت و هگل تحلیل کرده ایم که تاثیر فلسفه نظریههای ادبی غربی بر منتقدان ایرانی به وضوح قابل مشاهده است. سیاح و طبری در نقدهایشان به آرای هگل و هگلیها نزدیک شدهاند و نجفی و گلشیری، فرمالیستی را نمایندگی میکنند که ریشه در اندیشههای کانت دارد.
کلمات کلیدی: کانت, هگل, رئالیسم, فرمالیسم, نقد ادبی, رمان
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1614936/