اعظم فتاحی اندبیل - استاد یار ، گروه مشاوره ،دانشکده علوم تربیتی و مشاوره ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد رودهن ،رودهن ، ایران
هائیده صابری - استادیار ، گروه روانشناسی،دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد رودهن ،رودهن ، ایران
اصغر کاظمی کواکی - دانشجوی دکتری مشاوره ، گروه مشاوره ،دانشکده علوم تربیتی و مشاوره ،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد رودهن ،رودهن ،ایران

مقدمه:  پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری) CBPT )و تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز) (tDCS بر کارکردهای اجرایی حافظه فعال و بازداری پاسخ کودکان دارای اختلال بیش فعالی- نقص توجه) (ADHD انجام گرفت.روش: در این مطالعه شبه آزمایشی دارای پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل ، ۴۹ پسر ADHD ۶ تا ۱۱ ساله به روش نمونه گیری در دسترس از دو مدرسه شهرستان اسلامشهرانتخاب شدند.سپس توسط تستهای هوش استنفورد و کانرز والدین،۱۳ نفر بدلیل نداشتن ملاکهای ورود حذف گردیدند.۳۶ پسر باقیمانده به طور تصادفی در گروههای مداخله و کنترل( هر گروه ۱۲ نفر)قرار گرفتند. سپس آزمونهای ان بک جهت سنجش حافظه فعال و برو – نرو جهت سنجش بازداری پاسخ قبل و بعد از مداخلات صورت گرفت. مداخله ها شامل CBPT  به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای و tDCS شامل ۱۰ جلسه ۱۰ دقیقه­ای با شدت ۱ میلی آمپربود .داده­ها با به کار گیری نرم افزار  spssنسخه ۲۳ تحلیل شدند.یافته ­ها: پس از حذف اثر پیش آزمون مشخص گردید در نمرات حافظه فعال، بین گروه­های مداخله و کنترل تفاوت معنی­دار وجود نداشت همچنین درCBPT در هیچ یک از نمره­های بازداری پاسخ نسبت به گروه کنترل تفاوت معنا داری نداشت. لیکن tDCS در نمرات« دقت اجرا و سرعت اجرا » ، با گروه کنترل تفاوت معنی­دار داشتند.نتیجه گیری:روش CBPT در بهبود حافظه فعال و بازداری پاسخ موثرنیست و روش tDCS ، تنها در بهبود بازداری پاسخ موثر است.

اختلال بیش فعالی – نقص توجه, بازی درمانی گروهی شناختی رفتاری, تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز, حافظه فعال, بازداری پاسخ