الناز سامانیفر - shahid beheshti university
فاطمه باقریان - shahid beheshti university
جواد عمادی چاشمی - shahid beheshti university

هدف: در پژوهش حاضر که موضوع آن نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک است، به این امر پرداخته  می­ شود که آیا تاب­ آوری می­تواند بر ارتباط اختلال سلوک با حمایت اجتماعی ادراک ­شده، خودکارآمدی اجتماعی و هوش هیجانی پلی بزند یا خیر. روش: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است. این پژوهش در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران انجام شده و تعداد افراد نمونه آن ۷۲ پسر بودند. به منظور گردآوری داده ­ها از پرسشنامه تاب­ آوری کونور و دیویدسون، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران، پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی کنلی، پرسشنامه هوش هیجانی شاته و پرسشنامه درجه­بندی تشخیص اختلال سلوک (فرم معلمان) استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان دادند حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی، هوش هیجانی و تاب­ آوری هرکدام ارتباط منفی معناداری با اختلال سلوک دارند. با این­ حال نقش میانجی تاب­آوری در ارتباط اختلال سلوک با حمایت اجتماعی ادراک شده، خودکارآمدی اجتماعی و هوش هیجانی مورد تایید قرار نگرفته است. نتیجه ­گیری: با توجه به یافته­ های به دست آمده به نظر می­رسد لازم است آموزش تاب­ آوری در قالب مفاهیم نظری و عملی برای این گروه از اختلال رفتاری میسر گردد. هم­چنین افزایش احساس ادراک حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و هوش هیجانی به منظور کاهش نشانه­ های این اختلال در آنها ضروری خواهد بود.

Conduct Disorder, Emotional Intelligence, Perceived Social Support, Resilience, Social Self – Efficacy., اختلال سلوک, تاب­آوری, حمایت اجتماعی ادراک شده, خودکارآمدی اجتماعی, هوش هیجانی.