سیاوش شمسی - شناسایی و مبارزه با علف های هرز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
عادل دباغ محمدی نسب - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
روح اله امینی - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

به منظور ارزیابی اثر مدیریت تلفیقی بر انگل سس و برخی پارامترهای رشدی نخود، پژوهشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با  ۸ تیمار و ۳ تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۳ انجام شد. تیمارها شامل تلفیق علف کش تریفلورالین (۲ لیتر در هکتار) + مالچ کلش گندم،  مالچ کلش گندم + علف کش گلیفوسیت (۷۵ گرم ماده موثره در هکتار)، دور آبیاری ۱۵ روز + نفتالین استیک اسید، کاربرد علف کش کلرتال دی متیل (۱۰ کیلوگرم در هکتار) + دور آبیاری ۱۵ روز، خاکورزی+ مالچ کلش گندم، مالچ کلش گندم + دور آبیاری ۱۵ روز، کاربرد علفکش تریفلورالین، کاربرد علف کش کلرتال دی متیل بودند. بیشترین عملکرد دانه نخود در تیمارهای کاربرد کلرتال دی متیل و تیمار تلفیقی مالچ کلش گندم + کاربرد گلایفوسیت (به ترتیب ۲۷۶۴ و ۲۶۱۷ کیلوگرم در هکتار) حاصل شد که بیشتر از سایر تیمارهای مدیریتی بودند. حداکثر زیست توده سس در تیمار مدیریتی مالچ کلش گندم + دور آبیاری ۱۵ روز مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده از مالچ گندم و فواصل آبیاری زیاد نتوانسته به حد کافی مانع گسترش سس شود. به طور کلی در تیمارهایی که تنها از روش های غیرشیمیایی مدیریت استفاده شد آلودگی سس اتفاق افتاد و منجر به افت عملکرد دانه نخود گردید. بنابراین به نظر می رسد تلفیق کنترل زراعی (کاربرد مالچ) با کنترل شیمیایی می تواند گزینه مناسبی برای مدیریت سس در مزارع نخود باشد.

انگل سس, خاک ورزی, دور آبیاری, مالچ, نخود