اکبر قاسمی یالقوزآغاج - دانشجوی دکتری اقتصاد گرایش بخش عمومی، دانشگاه تبریز
احمد اسدزاده - دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه تبریز
محمد حسین ایمانی خوشخو - دانشیار دانشگاه علم و فرهنگ جهاددانشگاهی
یونس جبارزاده - استادیار گروه مدیریت دانشگاه تبریز

گردشگری درمانی یکی از مهمترین بخش های صنعت گردشگری است و منافع اقتصادی و اجتماعی زیادی دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر عوامل انگیزشی گردشگری درمانی بر قصد رفتاری می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه­، توصیفی تحلیلی است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شده است. ابزار اصلی گردآوری پرسشنامه است. تعداد ۲۸۵ پرسشنامه به روش نمونه­گیری تصادفی ساده، بین جامعه آماری تحقیق شامل گردشگران درمانی توزیع گردید. برای بررسی روایی پرسشنامه از روایی محتوایی، تحلیل عاملی، روایی همگرایی و افتراقی استفاده شد. مقدار آلفای کرونباخ بیش از ۰.۸۰ بدست آمد. نتایج نشان می­دهد ارتباط مثبت و معناداری بین عوامل انگیزشی و ادراکی گردشگران درمانی و قصد رفتاری آنها وجود دارد. عامل کیفیت بیشترین تاثیرگذاری را بر تصویر مقصد درک شده و قصد رفتاری دارد. همچنین کیفیت درک شده بیشترین تاثیر را بر قصد رفتاری گردشگران درمانی دارد. با توجه به اینکه توسعه این صنعت نیازمند نگاه سیستمی و جامع می باشد، بنابراین باید استراتژی مناسبی برای بهبود کیفیت خدمات و توسعه زیرساختهای فنی و تخصصی در مناطق مقصد گردشگری با هماهنگی میان سازمان های مرتبط با این بخش، در سطوح کلان و خرد تدوین و اجرا شود.

عوامل انگیزشی, گردشگری درمانی, قصد رفتاری, تصویر مقصد, کیفیت درک شده