تاثیرپذیری سرخارگل (Echinacea purpurea L. Moench) از الیسیتورهای اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات با پایش صفات مورفوفیزیولوژیک
عنوان مقاله: تاثیرپذیری سرخارگل (Echinacea purpurea L. Moench) از الیسیتورهای اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات با پایش صفات مورفوفیزیولوژیک
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-53-2_011
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-53-2_011
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
محمود محبی - مربی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی زنجان، زنجان، ایران
سید نجم الدین مرتضوی - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
عزیزاله خیری - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
جلال صبا - استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
خلاصه مقاله:
محمود محبی - مربی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی زنجان، زنجان، ایران
سید نجم الدین مرتضوی - دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
عزیزاله خیری - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
جلال صبا - استاد، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در طی سالهای زراعی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ و ۱۳۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. تیمارهای اسیدسالیسیلیک در چهار سطح (صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلیمول در لیتر) و متیلجاسمونات در چهار سطح (صفر (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکرومول در لیتر) در سالهای اول و دوم در دو مرحله ( با فاصله ۲۰ روز) برروی بوتههای سرخارگل (چهار بوته در هر کرت) محلولپاشی شدند. نتابج نشان داد اثر اسیدسالیسیلیک و متیلجاسمونات بر ماندگاری گل، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه، کلروفیلهای a و b وکاتالاز و پراکسیداز معنیدار شد. همچنین بیشترین ماندگاری گل در تیمار ۱۰۰ میلیمول اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول متیلجاسمونات و بالاترین وزن تر و خشک ریشه و سطح برگ در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات حاصل شد. بیشترین محتوای نسبی آب گلبرگ و کاتالاز در سال اول در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات و در سال دوم در تیمار ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات به دست آمد. میزان پراکسیداز نیز در تیمارهای ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۱۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) بالا بود. بیشترین میزان کلروفیل a در هر دو سال آزمایش و کلروفیل b در سال اول در تیمار ۱۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات بود. همچنین بالاترین میزان کلروفیل کل در تیمار۵۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۲۰۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال اول) و ۱۰۰ میلیمول در لیتر اسیدسالیسیلیک و ۵۰ میکرومول در لیتر متیلجاسمونات (سال دوم) به دست آمد.
کلمات کلیدی: الیسیتور, آنزیم, فیتوهورمون, سرخارگل
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1615919/