طاها عشایری - استادیار و عضو هیئت علمی گروه تاریخ و جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی،اردبیل، ایران
اسماعیل جهانی دولت آباد - دانشیار و عضو هیئت علمی گروه تاریخ و جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه محقق اردبیلی،اردبیل، ایران
طاهره جهان پرور - دانشجوی دکتری جامعه شناسی فرهنگی، دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

بیگانگی شغلی به معنی انفصال، جدایی، بی علاقگی و اشتیاق نداشتن فرد به انجام یک شغل یا وظیفه سازمانی است. در جامعه امروزه بیگانگی شغلی در حال افزایش است. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه عوامل موثر بر بیگانگی شغلی بود. روش تحقیق از نوع فراتحلیل-کمی و با پرسشنامه معکوس در بازه زمانی ۱۳۸۳ تا ۱۴۰۰ بود. جامعه آماری، ۴۵ پژوهش بود که ۳۷ تحقیق با رعایت ملاک های ورود و خروج و با رعایت اعتبار و روایی انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد، بین عوامل زمینه ای (میزان تحصیلات = ۰.۳۵۴، درآمد = ۰.۲۶۶، پایگاه اجتماعی-اقتصادی = ۰.۳۵۷، افزایش سابقه خدمت = ۰.۳۳۹، سن = ۰.۱۶۱)، اجتماعی (اعتماد اجتماعی = ۰.۲۹۲، مشارکت اجتماعی = ۰.۱۸۱، حمایت اجتماعی = ۰.۳۴۵، انسجام اجتماعی = ۰.۲۸۰، عدالت سازمانی = ۰.۲۶۹، رهبری تحول آفرین = ۰.۳۸۵، تعلق سازمانی = ۰.۴۲۹، فرهنگ سازمانی = ۰.۳۳۵)، شغلی (امنیت شغلی = ۰.۲۷۷، رضایت شغلی = ۰.۳۸۰، ارتقای شغلی = ۰.۲۵۱، استرس شغلی = ۰.۲۱۷) و عوامل فرهنگی (افزایش آگاهی و دانش علمی = ۰.۲۷۳، باورهای دینی = ۰.۳۵۲، اخلاق کار اسلامی = ۰.۱۸۳) با بیگانگی شغلی رابطه معنا داری وجود دارد.

باورهای دینی, بیگانگی شغلی, سرمایه اجتماعی, فراتحلیل, عدالت سازمانی