جلیل شفق کلوانق - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز.
صفر نصرالله زاده - گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
فرشاد سرخی - گروه زراعت و اصلاح نباتات، واحد میاندوآب، دانشگاه آزاد اسلامی، میاندوآب، ایران

اهداف: این پژوهش به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ و نسبت برابری زمین در کشت مخلوط افزایشی گلرنگ و بالنگوی شهری است.مواد و روشها: کشت مخلوط بر اساس سری های افزایشی انجام شد که گلرنگ گیاه اصلی و بالنگوی شهری گیاه فرعی می باشد. طرح پایه آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. الگوهای مختلف کشت شامل کشت خالص گلرنگ، کشت ۱۰۰درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم ۱۵ درصد، کشت ۱۰۰درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم ۳۰ درصد، کشت ۱۰۰درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم ۴۵ درصد، کشت ۱۰۰درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم ۶۰ درصد، کشت ۱۰۰درصد گلرنگ همراه با کشت بالنگوی شهری با تراکم ۷۵ درصد بود. در این پژوهش صفات گلرنگ شامل تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی اندازه گیری شدند. یافته ها: اثر الگوهای مختلف کشت بر تعداد دانه در طبق و وزن دانه غیرمعنی دار ولی بر تعداد طبق در بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی معنی دار بود. بیشترین تعداد دانه در طبق مربوط به الگوی کشت مخلوط ۱۰۰:۳۰ (بالنگوی شهری-گلرنگ) و بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی به کشت خالص گلرنگ تعلق بالاترین نسبت برابری زمین به کشت مخلوط ۱۰۰:۳۰ (بالنگوی شهری-گلرنگ) تعلق داشت.نتیجه گیری: می توان الگوهای کشت ۱۰۰:۳۰ (بالنگوی شهری-گلرنگ) را به علت دارا بودن عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و سودمندی اقتصادی بیشتر به عنوان الگوی کشت مناسب مخلوط پیشنهاد نمود.

تعداد دانه, عملکرد, گلرنگ, نسبت برابری زمین, وزن دانه