تاثیر کودهای شیمیایی، زیستی و آلی بر شاخص های رشدی، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان تحت شرایط آبیاری کم و بهینه
عنوان مقاله: تاثیر کودهای شیمیایی، زیستی و آلی بر شاخص های رشدی، عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان تحت شرایط آبیاری کم و بهینه
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-27-2_002
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_SUST-27-2_002
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه سلیمانی - فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
گودرز احمدوند - گروه زراعت و اصلاح نباتات (گرایش فیزیولوژی گیاهان زراعی) دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
علی اکبر صفری سنجانی - گروه خاکشناسی (گرایش بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک)، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
خلاصه مقاله:
فاطمه سلیمانی - فیزیولوژی گیاهان زراعی دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
گودرز احمدوند - گروه زراعت و اصلاح نباتات (گرایش فیزیولوژی گیاهان زراعی) دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
علی اکبر صفری سنجانی - گروه خاکشناسی (گرایش بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک)، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
به منظور بررسی تاثیر کودهای شیمیایی، زیستی و آلی و سطوح آبیاری بر برخی شاخصهای رشد و عملکرد آفتابگردان، آزمایشی در سال ۱۳۹۴ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل دو سطح آبیاری بهینه و کم آبیاری (به ترتیب آبیاری پس از ۶۰ و ۱۲۰ میلیمتر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) به عنوان کرتهای اصلی و تیمارهای کودی شامل:۱- عدم کاربرد کود (شاهد)، ۲- کاربرد ۱۰۰ درصد کود شیمیایی پیشنهاد شده (NP)، ۳- ورمیکمپوست، ۴- فسفونیتروکارا، ۵- ورمیکمپوست+ فسفونیتروکارا، ۶- ورمیکمپوست+ ۵۰% کود شیمیایی پیشنهاد شده، ۷- فسفو نیتروکارا+ ۵۰% کود شیمیایی پیشنهاد شده، ۸- ورمیکمپوست+ فسفونیتروکارا+ ۵۰% کود شیمیایی پیشنهاد شده ۹- ۵۰% کود شیمیایی پیشنهاد شده به عنوان کرتهای فرعی بود. کم آبیاری تمامی صفات مورد بررسی را به طور معنیداری کاهش داد. شاخصهای رشد، غلظت کلروفیل و کاروتنوئید، عملکرد بیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد دانه، روغن و پروتئین تحت تاثیر تیمارهای کودی در مقایسه با شاهد بدون مصرف کود، افزایش نشان دادند. عموما، در شرایط آبیاری بهینه حداکثر میزان صفات مذکور، در تیمار کاربرد کامل کود شیمیایی به دست آمد. اما در تنش کم آبیاری کودهای زیستی و آلی به ویژه تیمارهای ورمیکمپوست+ ۵۰% کود شیمیایی و فسفونیتروکارا+ ۵۰% کود شیمیایی از جایگاه بهتری نسبت به کاربرد کامل کود شیمیایی برخوردار بودند. به طور کلی، از مقایسه سطوح مختلف کودی میتوان چنین نتیجه گیری کرد که کودهای زیستی و آلی در کنار مقادیر کاهش یافته کودهای شیمیایی میتوانند نیازهای تغذیهای آفتابگردان را به ویژه در شرایط کم آبیاری تامین نمایند.
کلمات کلیدی: آفتابگردان, فسفونیتروکارا, کاروتنوئید, کلروفیل, ورمیکمپوست
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1616209/