فرزانه معتمدی - دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه تهران
باقر غباری بناب - استاد گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
احمد به پژوه - استاد گروه روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران
زهره سید آبادی - کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه تهران

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز بر کاهش رفتارهای بیش فعالی چهار شرکت کننده (دو پسر و دو دختر) با کم توانی هوشی در یک موقعیت مدرسه ویژه در بیرجند بود. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی و طرح برگشتی A-B-A-B بود و آزمودنی های پژوهش به روش تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش نه (۹) رفتار به عنوان رفتار آماج طی جلسات مکرر خط پایه، مداخله درمانگری و پیگیری مورد مشاهده قرار گرفت و درصد این رفتارها ثبت شد و برای تحلیل داده ها از نمودار و تحلیل دیداری استفاده شد. یافته ها: تحلیل دیداری داده ها در خلال شرایط آزمایشی، کاهش رفتارهای آماج (رفتارهای بیش فعالی) همه شرکت کنندگان پژوهش را در طی مراحل مداخله درمانگری نشان داد. روند نزولی رفتارها در مرحله پیگیری نیز قابل مشاهده بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه، اثربخشی روش درمانگری رفتاری تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز را به عنوان یک روش درمانگری در کاهش رفتارهای بیش فعالی کودکان کم توان هوشی مورد حمایت قرار می دهند.

Differential Reinforcement of Incompatible Behaviors, Intellectual Disability, Hyperactivity Behavior., تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز, کم توانی هوشی, رفتار بیش فعالی.