عادل ریحانی تبار - دانشگاه تبریز

شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. مقایسه ضرایب تبیین و انحراف معیار مدلهای گوناگون سینتیکی نشان داد کهکه بهترین مدلها برای توصیف داده ها، معادله دو ثابته و معادله پارابولیک پخشیده میباشند. معادلات درجه صفر، درجهاول، دوم و درجه سوم نتوانستند واجذب منگنز را در خاکهای مورد مطالعه توصیف کنند. ضرایب تبیین از معادله درجهصفر تا درجه سوم کاهش نشان داد. کربن آلی و مقدار رساز تاثیرگذارترین ویژگیهای خاک بر واجذب منگنز و ضرایبa معادلات سینتیکی دو ثابته و پارابولیک بودند. مقدار منگنز قابل عصارهگیری برای زمانهای طولانی مدت (مرتبط با ثابت۰ و بیشترین / معادله دو ثابته برابر با ۵۸۵ a معادله دو ثابته) با افزایش مقدار ماده آلی خاک افزایش یافت. کمترین مقدار ثابت۰ و / به ترتیب برابر با ۳۱۳ b ۱۱ میلیگرم منگنز بر کیلوگرم خاک بر دقیقه بوده و مقادیر متناظر برای ثابت / آن برابر با ۲۴به کلی متغیر (b ۰/۵۵۴ یک بر میلیگرم منگنز بر کیلوگرم خاک میباشد. سرعت عصارهگیری منگنز از خاک (مرتبط با ثابتبوده و بطور سیستماتیک به هیچ کدام از خواصخاک مرتبط نشد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که احتمالا آزمون رایجخاک برای منگنز، مقدار منگنز، قابل استفاده گیاه را کمتر از مقدار واقعی تخمین می زند.

خاکهای آهکی, سینتیک, منگنز, واجذب‘ DTPA