احمد به پژوه - University of Tehran
سوگند قاسم زاده - University of Tehran
حمدالله خواجه حسینی - University of Tehran

هدف: بینایی، نقش مهمی در فرایند رشد انسان ایفا می کند و موقعیت های آموزشی مجزا یا تلفیقی در فرایند آموزش، پیامدهای گوناگونی به دنبال دارد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان با آسیب بینایی در موقعیت های آموزشی روزانه و شبانه روزی است. روش: جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان نابینای دبیرستانی در شهر تهران بود که تحت پوشش سازمان آموزش و پرورش استثنایی قرار دارند. از بین دانش آموزان مذکور ۸۰ نفر به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند و در چهار گروه بیست نفری (دو گروه دختر و دو گروه پسر) قرار گرفتند که نیمی از آنان به طور روزانه و بقیه به صورت شبانه روزی به تحصیل اشتغال داشتند. در این پژوهش علی- مقایسه ای، برای سنجش میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان با آسیب بینایی به ترتیب از پرسش نامه های افسردگی بک و اضطراب اشپیل برگر استفاده شد. به منظور بررسی تاثیر موقعیت آموزشی (روزانه و شبانه روزی) بر میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه از روش تحلیل واریانس دوعاملی و برای سنجش میزان پیش بینی از روش تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل حاکی از میزان افسردگی کمتر و اضطراب بیشتر در دانش آموزان دبیرستان های شبانه روزی بود، در حالی که تفاوت های جنسیتی از نظر میزان افسردگی و اضطراب معنادار نبود. همچنین یافته های به دست آمده گویای وجود رابطه منفی بین مدت زمان اقامت در دبیرستان شبانه روزی و افسردگی دانش آموزان نابینا بود. نتیجه گیری: نظر به اینکه میزان افسردگی و اضطراب دانش آموزان مورد مطالعه در موقعیت های آموزشی روزانه و شبانه روزی به طور معناداری متفاوت بود، بنابراین از نتایج این پژوهش می توان برای ارتقای سلامت روانی آنان استفاده کرد.

Depression, Anxiety, Students with visual impairment, Educational setting, ا افسردگی, اضطراب, دانش آموزان با آسیب بینایی, موقعیت آموزشی