بهناز سادات حسینی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه آموزشی روانشناسی دانشگاه خاتم، تهران، ایران
ماندانا نیکنام - استادیار گروه روانشناسی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه خاتم، تهران، ایران

این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل کننده اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی در رابطه بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کارمندان متاهل شهرداری تهران در سال ۹۸-۱۳۹۷ بود که بر اساس ملاک های ورود تعداد کل واجدین شرایط شرکت در این پژوهش ۷۲۰ نفر برآورد شد و از این تعداد بر اساس جدول مورگان نمونه ای به حجم ۲۵۰ نفر (۱۳۵ مرد و ۱۱۵ زن) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های مهارت های ارتباطی (جرابک، ۲۰۰۴)، فرم کوتاه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۹۳) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی (خواجه احمدی و همکاران، ۱۳۹۵) بود. روابط بین متغیرها با آزمون همبستگی اسپیرمن و مدل پژوهش با استفاده از تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری آزمون شدند. نتایج مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی، در رابطه بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی نقش تعدیل کننده ندارد. آزمون همبستگی اسپیرمن نشان داد بین مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی (۴۴/۰) رابطه مثبت و معنادار (۰۵/۰p <) و بین رضایت زناشویی و مهارت های ارتباطی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی (به ترتیب ۴۰/۰- و ۳۸/۰-) رابطه منفی و معناداری وجود داشت (۰۵/۰p <) به این معنا که با افزایش اعتیاد به شبکه های اجتماعی رضایت زناشویی و مهارت های ارتباطی کاهش می یابد. با توجه اینکه مهارت های ارتباطی و رضایت زناشویی با اعتیاد به شبکه های اجتماعی مجازی رابطه دارند لازم است متخصصین سلامت روان آگاه سازی در مورد پدیده اعتیاد به شبکه های اجتماعی و آثار و پیامدهای آن بر روابط زوجین، انجام دهند.

رضایت زناشویی, اعتیاد به اینترنت, مهارت های ارتباطی, شبکه های اجتماعی