تاثیر دو نوع یادگیری مشاهده ای بر میزان یادگیری یک مهارت هدف گیری در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

هدف: یادگیری مشاهده ای یا الگودهی از ابزارهای مهم اکتساب و یادگیری مهارت های جدید است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دو روش آموزش مشاهده ای بر میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان دارای اختلال اتیسم بود. روش: روش این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و آزمون یادداری بود. تعداد ۱۲ کودک دارای اختلال اتیسم شهرستان دره شهر به روش در دسترس انتخاب و به دو گروه ۶ نفری تقسیم شدند. در جلسات تمرین، گروه الگودهی فرد ماهر زنده، اجرای مهارت را توسط یک فرد ماهر و گروه الگودهی ویدئویی فرد ماهر، اجرای مهارت را توسط یک فرد ماهر از طریق فیلم ویدئویی تماشا کردند. تکلیف شرکت کنندگان اجرای پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیم شده روی زمین بود. بعد از آخرین جلسه، آزمون اکتساب و ۲۴ ساعت بعد از آزمون اکتساب، آزمون یادداری که هر کدام شامل ۱۰ کوشش بود، اجرا شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو گروه در پس آزمون و یادداری مهارت ملاک پیشرفت معناداری داشتند. دو گروه تفاوت معنی داری در پس آزمون نشان دادند (۵ ۰/۰ ≥P) و گروه الگودهی ویدئویی فرد ماهر برتر از گروه نمایش الگوی ماهر زنده اجرا کردند. لیکن در آزمون یادداری دو گروه تفاوت معنی داری با هم نشان ندادند (۵ ۰/۰ کودکان اتیسم است.

Keywords:

observational learning , Targeting Skills , children with autism , یادگیری مشاهده ای , مهارت هدف گیری , کودکان اتیسم