بابک حسین زاده - Islamic Azad University

چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت سازگاری اجتماعی در دوره نوجوانی و بررسی عوامل مرتبط با آن در سیستم آموزشی مدارس هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری اجتماعی با توجه به خودکارآمدی و تنظیم هیجانی شناختی در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه بوده است. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانش آموزان دوره اول دبیرستانهای شهر قائمشهر بوده که حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران ۳۶۸ نفر تعیین گردید. اما با توجه به احتمال بازگشت نکردن تعدادی از پرسشنامه ها تصمیم بر آن شد که پرسشنامه بیشتری توزیع گردد که در مجموع پرسشنامه ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای دریافت شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا، خودکارآمدی عمومی شرر و آدامز و تنظیم شناختی هیجان به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد است. یافته ها: نتایج نشان داده که همبستگی مثبت بین سازگاری اجتماعی با خودکارآمدی(۲۰۶/۰R=) و تنظیم شناختی مثبت(۴۲۷/۰R=) وجود داشت؛ را بطه سازگاری اجتماعی با تنظیم شناختی منفی(۲۷۴/۰-R=) معکوس است؛ خودکارآمدی با تنظیم شناختی مثبت (۲۷۶/۰R=) رابطه مثبت معنی داری دارد. خودکارآمدی با تنظیم شناختی منفی(۱۴۵/۰-R=) رابطه معکوس داشته است. همچنین نتایج نشان داد تنظیم شناختی مثبت به تنهای ۱۸ درصد سازگاری اجتماعی را پیش بینی میکند و خودکارآمدی تاثیر بسیار ناچیز حدود ۱ درصد بر سازگاری گذاشته است. نتیجه گیری: با توجه به تحقیق حاضر و استناد پژوهشهای انجام شده پیشنهاد می گردد کارگاه ها و کلاسهای آموزشی در زمینه آموزش راهبردهای شناختی هیجانی و مدیریت هیجان و ترکیب آنها با محتوای درسی مدارس به ویژه دردوره دبیرستان به عنوان عامل اثرگذار در سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی مدد نظر قرار گیرد.

Positive Cognitive Emotion Regulation, Negative cognitive regulation, Self-efficacy, Social Adjustment, تنظیم هیجانی شناختیم منفی, تنظیم هیجانی شناختی مثبت, خودکارآمدی, سازگاری اجتماعی