فرید عباسی - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
جلیل صولتی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
ادهم دهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه فردوسی، مشهد ایران

امنیت در لغت فارسی به ایمن شدن، در امان بودن و بی بیم بودن، اطمینان خاطر یافتن و برطرف شدن ترس و بیم معنا شده است. در دیدگاه سنتی امنیت صرفا به معنای حصول شرایط فردی، گروهی و اجتماعی است که عاری از خشونت و پرخاشگری باشد. در دیدگاه مدرن و نوین امنیت هم ایمنی ناشی از فقدان خشونت را در بر می گیرد و هم مبتنی بر شرایطی است که انسان به لحاظ شغلی، خانوادگی، فکری و عقیدتی سیاسی، فرهنگی و مانند آن نیز در آسودگی یا رفاه و آسایش باشد. یکی از ابعاد بسیار مهم امنیت بعد اجتماعی آن است. منظور از امنیت اجتماعی آرامش و آسودگی خاطری است که هر جامعه موظف است برای اعضای خود در زمینه های شغلی، اقتصادی، سیاسی و قضایی ایجاد کند. بنابراین امنیت اجتماعی چیی نیست جز حالتی از آسودگی خاطر مردم از ترس، تهدید و اضطراب و مصون ماندن جان مال، ناموس، هویت و اعتقادات آنان از هرگونه تهدید تهدید و تعرض. به دلیل اهمیت روز افزون امنیت اجتماعی در جوامع امروزی، پژوهش و واکاوی بیشتر این پدیدهو شناخت آن ضروری می نماید. در این راستا، تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی صورت پذیرفته است و داده های مورد نیاز برای این تحقیق در قالب داده های کتابخانه ای می باشد که منابع مورد نظر از طریق جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و استفاده از کتاب ها، مقالات و پایان نامه ها جمع آوری گردیده است.

امنیت، امنیت اجتماعی، جامعه