میلاد زمانیان - دکتری مهندسی مکانیک – دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
امیرحسین پانیره - کارشناسی مهندسی برق و الکترونیک – دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

بدست آوردن یک تخصیص قابلیت اطمینان دقیق در فاز طراحی سیستم ، یک الزام مهم برای رسیدن به یک هدف قابلیت اطمینان بهینه است . میزان قابلیت اطمینان به عنوان یک نیاز و الزام از سوی مهندسی سیستم (مدیریت پروژه) به هر بخش تخصیص داده شده، تا در مجموع کل سیستم بتواند ماموریت مورد نظر را با کیفیت و اطمینان مناسب انجام دهد. بنابراین با توجه به اهمیت قابلیت اطمینان سیستم و نقش آن در هزینه های طراحی و ساخت یک سیستم ، تخصیص نامناسب می تواند ضمن عدم دستیابی به هدف مورد نظر، باعث هزینه های گزاف در طراحی سیستم شود. مسئله تخصیص قابلیت اطمینان سیستم های پیچیده، که معمولا از بخش های مختلف و اجزای الکترونیکی و مکانیکی تشکیل شده است ، می تواند یک مسئله تصمیم گیری یا در واقع یک مسئله بهینه سازی تلقی شود. برای انجام این منظور، استفاده از روشهای فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای وزن دهی و تخصیص قابلیت اطمینان زیر سیستم های یک سیستم پیچیده استفاده شده است . این روش امکان فرموله کردن مسئله را به صورت سلسله مراتبی فراهم می کند و همچنین امکان در نظر گرفتن معیارهای کمی و کیفی را در مسئله دارد. در نهایت نتایج حاصل به همراه مقایسه های صورت گرفته ، چگونگی تخصیص قابلیت اطمینان در فاز طراحی سیستم ها را به خوبی نمایش می دهد.

تخصیص قابلیت اطمینان ، تحلیل سلسله مراتبی ، زیر سامانه ها